هو بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

سپاس مر خداوندى را كه از «ن» 1 آن‌چه را كه در قلم بود بيرون كشيد، و آن‌چه را كه در عدم گنجينه داشت به فراخناى وجود آورد، و آن‌چه را كه بسته بود بازگشاد و هرچه را كه پنهان داشت آشكار ساخت، و به واسطه قلم‌ 2 كه ملقب به امّ الكتاب و لوح محفوظ است و به كتاب مبين ناميده مى‌شود، آن‌چه را كه دانسته نمى‌شد آموخت، و در نفس‌ 3، آن‌چه را كه در عقل مجمل و فشرده بود، تفصيل و تقدير بخشد، و لوح‌ 4 را به دست خويش از پهلوى چپ قلم بيرون آورد و حكم نمود، همان‌گونه كه حوا را از پهلوى آدم بيرون كشيد و فرمود: «الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ- آن‌كه شما را از يك تن آفريد- و آن عقل است- وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها- و همسر او را از او آفريد- و آن نفس است: وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالًا كَثِيراً وَ نِساءً- و از آن‌ها مردان بسيار و زنان پديد كرد- و آن‌ها عقول و نفوس‌اند- نساء/ 1».

و به «ها» كه به نام هيولى‌ 5 و عنقا موسوم است صورت عالم را گشود و آسمان‌ها و زمين را از بستگى- كه به نام عنصر اعظم‌ 6 ناميده مى‌شود- بازگشود، پس منزه است آن‌كه اعيان را به فيض اقدس‌ 7 اقدم معين ساخت و