او مى‌چسبد، همچنين كسى كه با تبهكار (در زندگى) شريك شود روشهاى او را مى‌آموزد، كسى كه ستيزه و جدال كردن را دوست داشته باشد ملامت مى‌شود و آن كه در جاهاى تهمت آميز وارد شود متهم مى‌گردد، و هر كه همنشين بد انتخاب كند سالم نمى‌ماند، و هر كس جلو زبانش را نگيرد پشيمان مى‌شود.

3-[1] عمّار ساباطى گويد: امام جعفر صادق (ع) به من فرمود: اى عمّار اگر مى‌خواهى نعمت براى تو دوام داشته باشد و دوستى مردم نسبت به تو كامل شود و زندگى‌ات راحت باشد با بردگان و افراد پست در كار خويش مشورت مكن، زيرا اگر به آنها اعتماد كردى به تو خيانت مى‌كنند و اگر به تو خبرى بدهند دروغ مى‌گويند و اگر مصيبتى براى تو پيش آيد تو را خوار سازند، و اگر وعده كنند به تو راست نگويند.

4-[2] امام صادق (ع) فرمود: از پدرم شنيدم كه مى‌فرمود: به حق قيام كن، و براى آنچه از دست تو رفته است افسوس مخور، و از آنچه به تو مربوط نيست دورى كن، و از دشمن بپرهيز، و با دوستان با احتياط رفتار نما، مگر افراد امين، و امين كسى است كه از خدا بترسد، با بد كار همنشينى مكن و او را بر اسرار خويش آگاه مگردان و امانت به او مسپار، و با آنان كه از خداى خويش مى‌ترسند در كارهايت مشورت كن.

17- باب تحريم همنشينى با دروغگو و گنهكار و بخيل و نادان و قاطع رحم و ...

1-[3] امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش نقل مى‌كند كه: پدرم علىّ بن‌

[1] - علل الشرائع، ص 187.

[2] - علل الشرائع، ص 187.

[3] -( باب 17): اصول كافى، ص 611( من تكره مجالسته و مرافقته).