«تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجْهِ أَخِيهِ حَسَنَةٌ وَ صَرْفُ الْقَذَى عَنْهُ حَسَنَةٌ وَ مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ».[1]

«لبخند هر مردى به‌روى برادر مؤمن خود حسنه است و پاداش دارد و برگرفتن خار و خاشاك از چشم او [و برداشتن مانع از سر راه او] حسنه است و خدا به چيزى محبوب‌تر ازمسرورساختن مؤمن پرستش نشده است.»

امام صادق 7 نيز فرمود:

«كسى از شما گمان مبرد كه اگر مؤمنى را شاد كند فقط او را خوشحال كرده، بلكه به خدا ما را شاد كرده و بلكه به‌خدا سوگند رسول خدا 6 را شادمان كرده است».[2]

33- كمك به همسفران‌

مستحب است مسافر به همراهان خود در طول سفر كمك كند و بار خويش را به‌دوش ديگران نياندازد.

در حضور رسول خدا 6 سخن از مردى به‌ميان آمد و درباره او گفته شد:

او آدم خوبى است. سپس درباره اوصاف وى به‌

[1] - كافى، ج 2، ص 188

[2] - كافى، ج 2، ص 189