از فقها اجماع بر اين مطلب فهميده مى‌شود، به مقتضاى اصل، و تحقق نيافتن استطاعت بدون داشتن آن.»

لذا عزيزان حج‌گزار به اين نكته توجه نموده، به‌شكلى عمل كنند كه در نبود آن‌ها، به بازماندگانشان سخت نگذرد و اين دوران را يكى از شيرين‌ترين لحظه‌هاى زندگى خود به‌حساب آورند. نكته جالب ديگر اين‌كه، قبل از حركت مناسب است حاجى افراد خانواده خود را جمع نموده، آنان را به خانه دعوت كند و پس از محبّت به آن‌ها و خواندن دعا، در يك فضاى كاملًا صميمى و معنوى از آنان خداحافظى كرده، عازم سفر حج شود.

بريد بن معاويه عجلى گويد: امام باقر 7 هرگاه تصميم رفتن به حج را داشتند، خانواده خويش را در خانه جمع نموده، اين‌گونه دعا مى‌كردند:

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الْغَدَاةَ نَفْسِي وَ مَالِي وَ أَهْلِي وَ وُلْدِي الشَّاهِدَ مِنَّا وَ الْغَائِبَ، اللَّهُمَّ احْفَظْنَا وَ احْفَظْ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِي جِوَارِكَ، اللَّهُمَّ لا تَسْلُبْنَا نِعْمَتَكَ وَ لا تُغَيِّرْ مَا بِنَا مِنْ عَافِيَتِكَ وَ فَضْلِكَ».[1]

[1] - وسائل‌الشيعه، ج 11، ص 380، ح 15065