حضرت، از اين كه كسى پس از مدتى غيبت، شبانه بر اهل خود وارد شود نهى فرموده، مگر آن كه پيش از ورود، آنان را باخبر سازد.[1]

در محجّة البيضاء آمده است:

مسافر چون نزديك شهر خود رسيد بايد بگويد:

«الَّلهُمَّ اجْعَلْ لَنا بِها قَراراً وَ رِزْقاً حَسَناً».

سپس كسى را نزد خانواده‌اش بفرستد تا زمان ورودش را به آن‌ها اطلاع دهد و در نتيجه ناگهانى بر آن‌ها وارد نشود تا به چيزى كه مطابق ميلش نيست برخورد كند.[2]

رسول خدا 6 هر گاه از مسافرت بازمى‌گشت، ابتدا به مسجد مى‌رفت و دو ركعت نماز مى‌خواند و سپس به خانه مى‌آمد وهنگام وارد شدن به خانه مى‌فرمود:

«تَوْباً تَوْباً لِرَبِّنا أوْباً، لايُغادِرُ عَلَيْنا حَوْباً».[3]

همچنين در روايت آمده است كه آن حضرت هنگام بازگشت از خيبر فرمود:

«آئِبُونَ تَائِبُونَ، إِنْ شاءَ اللَّهُ عَابِدُونَ، راكِعُونَ‌

[1] - من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 197

[2] - محجة البيضاء، ج 4، ص 76

[3] - همان.