به‌صورتى هدفمند انجام شود تا حاجى بتواند به دستاوردهاى درنظر گرفته شده از سوى خداوند، دست يابد.

امام صادق 7 فرمود:

«الْحَجُّ حَجَّانِ: حَجٌّ لِلَّهِ وَ حَجٌّ لِلنَّاسِ، فَمَنْ حَجَّ لِلَّهِ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ، وَ مَنْ حَجَّ لِلنَّاسِ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى النَّاسِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».[1]

«حج دو گونه است: 1- حج براى خدا 2- حج براى مردم، پس آن‌كس كه براى خدا حج گزارد، از خداوند پاداش بهشت گيرد و آن‌كس كه براى مردم حج به‌جاى آورد، پاداش آن در روز قيامت با مردم است!»

از اين روايت به‌خوبى مى‌توان فهميد كه هدف و انگيزه تا چه‌اندازه در سفر حج تأثيرگذار است.

بنابراين اگر حاجى با هدف خداخواهى، خداجويى، تحول روحى و اخلاقى، و پالايش روح و جان در اين راه گام نهد، اعمال و رفتار خود را نيز با اين اهداف منطبق مى‌سازد و درنتيجه در حرمين شريفين پيوسته به نماز و دعا و عبادت و تفكر در حقايق اسلام و

[1] - وسائل الشيعه، ج 11، ص 109، ح 40؛ ثواب‌الاعمال، ج 74، ص 16