«... أسْئَلُكَ مِنَ الشَّهادَةِ اقْسَطُها وَ مِنَ الْعِبادَةِ أَنْشَطُها.»[1]

«خداوندا! از شهادت دادن، عادلانه‌ترين آن را و از عبادت، با نشاطترين آن را از تو مى‌خواهم.»

رسول خدا 6 در يكى از وصاياى خود به امير مؤمنان على 7 اين چنين فرمود:

يا على، اين دين محكم و پايدار است پس به آرامى در آن درآى و عبادت پروردگارت را مبغوض خود مكن، پس همانا كسى كه افراط مى‌كند نه مركبى به جاى مى‌گذارد ونه راه طى مى‌كند ...[2]

انجام عبادت كم، ليكن همراه با خشوع و تضرع و اخلاص در پيشگاه خداوند از عبادت فراوان ليكن همراه با كسالت و بى‌حالى ارزشش بيشتر و بالاتر است.

امام صادق 7 فرمود:

«من نوجوان بودم و در حالى كه عرق ريزان مشغول طواف بودم، پدرم (امام باقر 7) به‌

[1] - بحار الانوار، ج 91، ص 155

[2] - كافى، ج 2، ص 86