را براى كسى بازگو نكنيم.

امام صادق 7 فرمود:

آنچه درمجالس گفته مى‌شود امانت است و كسى حق ندارد، سخن‌هم صحبت‌خود را براى ديگرى بازگو كند مگر آنكه با اجازه او بوده و يا نقل آن، بيان خوبى او باشد[1] (مانند آن كه كسى در مجالس خصوصى، همسفران خود را به نيكى به عبادت و امثال آن تشويق و ترغيب كرده و اين مطلب براى ديگرى بازگو شود).

رسول خدا 6 در اين زمينه فرمود:

مجالس امانت اند و فاش كردن راز برادر دينى، خيانت است پس از اين كار دورى كن.[2]

و در حديث ديگرى فرمود:

وقتى دو نفر با يكديگر در جلسه‌اى صحبت مى‌كنند، آنچه با يكديگر در ميان مى‌گذارند امانت خدا است، پس جايز نيست كه يكى از آن‌ها بر خلاف ميل برادر دينى‌اش آنچه كه او ميل به افشاى آن ندارد را بازگو كند.[3]

[1] - كافى، ج 2، ص 660

[2] - بحار الانوار، ج 74، ص 89

[3] - تنبيه الخواطر، ج 1، ص 98