به مرتبه ظهور اسماء اجمالا، و لفظ احد به تفرد و يگانگى حقيقى از مرتبه اسماء، و لفظ صمد به كيفيت تفرد و اصالت او، و به اينكه مبدئيت ذات اقدس حق نسبت به اشياء مثل مبدئيت بعضى از اشياء به بعضى ديگر نيست اشاره دارد و بيانگر اين حقيقت است كه وجود حقيقى مختص به او است و همه اشياء قائم به قيوميت و قدرت او هستند، و احاطه او نسبت به اشياء هم چون احاطه بعضى از آنها به بعض ديگر، حتى مثل احاطه عقل بمعقولات نيست چرا كه احاطه هريك از اين‌ها بر ديگرى شبيه احاطه يك شى‌ء مجوف و تو خالى به آنچه كه در جوف او قرار گرفته است مى‌باشد، مگر ذات اقدس حق كه محيط صمد است، آنكه نمى‌زايد و نه زائيده شده و نه براى او كفو و همتائى است.

و اخبار در فضيلت اين سوره و فضيلت قرائت آن بسيار است، و در روايات آمده است كه هركس اين سوره را سه مرتبه قرائت كند چنين است كه تمام قرآن را تلاوت نموده است، و در روايت ديگرى است كه هركس كه جمعه‌اى بر او بگذرد و قل هو اللّه را قرائت نكند و بر اين حال بميرد بر دين أبو لهب مرده است.

و باز روايت شده كه هركس بمرضى گرفتار شود و يا در مهلكه‌اى بيفتد، و در آن مرض، و يا مهلكه قل هو اللّه را قرائت نكند و در آن مرض، و يا آن مهلكه بميرد از اهل آتش خواهد بود. و در روايت ديگرى آمده است كه مردى خدمت رسول خدا 6 رسيد و از فقر و تنگدستى شكايت كرد حضرت به او فرمود هرگاه داخل خانه‌ات مى‌شوى، چه كسى باشد و چه نباشد سلام كن، و قل هو اللّه را يك‌مرتبه قرائت نما، مرد همين كار را كرد، خداوند آن‌قدر به او عنايت نمود كه بر همسايگانش هم انفاق‌