زياد و افراد بى‌شمارى قرار داشته باشد و جملگى از عالم اسماء بحساب آيند و بهمين خاطر است كه گفته شده اسماء اللّه غير قابل شمارش است، و بناچار مى‌بايست كه بعضى فوق بعضى ديگر و محيط بآن، و بعضى در عرض بعضى ديگر باشد.

و آنكه به همه اين‌ها احاطه دارد او همان واحد احد و ذات اقدس حق است، و شايد مقصود مولا 7 از آن سخن كه مى‌فرمايد:

لكلّ شي‌ء منها حافظ و رقيب، و كلّ شي‌ء منها بشي‌ء محيط و المحيط بما احاط منها الواحد الاحد الصّمد.

همين مطلب باشد.

صاحب كتاب شريف كافى باسناد خود از امام صادق 7 روايت نموده كه آن حضرت در تفسير اين آيه شريفه كه مى‌فرمايد:

وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ فَادْعُوهُ بِها.

و براى خداست اسم‌هاى نيكوئى پس او را بآن اسم‌ها بخوانيد.

فرموده است:

نحن و اللّه الاسماء الحسنى.

سوگند به خدا آن اسم‌هاى نيكو ما هستيم.

و باز صاحب كتاب وافى مى‌گويد: رسول خدا 6 فرمود:

اول ما خلق اللّه نورى. و در روايت ديگر رسيده كه:

اول ما خلق اللّه روحى.

و در بعضى از دعاهاى ماه رمضان از آن حضرت، بحجاب اقرب، ياد شده است، بنابراين آن بزرگوار طرف ممكن، و واسطه بين واجب الوجود و ساير ممكنات است كه متصل بحضرت بارى‌تعالى، و