زيرا تشبيه به دشمنان خدا و به لباس آنها در آمدن، پس از نهى صريح از اين عمل، بحكم عقل چيزى جز مبارزه و دشمنى با خداى متعال نيست، بخصوص پس از ملاحظه آنچه در آن حديث قدسى آمده كه به بندگانم بگوى به لباس دشمنانم در نيايند و خود را شبيه به دشمنان من نكنند كه در اين صورت آنها هم دشمنان من خواهند بود، و قبح عمل و عاقبت وخيم آن آنگاه بيشتر و شديدتر خواهد شد كه اين عمل در بلاد مسلمين انجام گيرد، زيرا علاوه بر اينكه اين عمل مبغوض خداى متعال است، مبغوض امت مسلمان و از جمله منكرات نزد آنها و مخالف با وضع ظاهر آنها خواهد بود، چون نفس لباس براى پوشش بدن و حفظ آن از گرما و سرما است، و كيفيت و چگونگى آن براى غير است، بنابراين در آمدن به لباس كفار در بلاد مسلمانان با توجه به اينكه اين عمل نزد آنها از جمله منكرات است، و شرايط جامعه خلاف عمل آنها را اقتضا مى‌كند جز اينكه مناسبتى ذاتى بين او و آنها را برساند، چيزى ديگرى نيست مثل بعضى از اهل زمان ما كه با اينكه تشبه به فرنگيان بضرر دنيايشان هم هست، باز تا حد امكان خود را شبيه به آنها مى‌سازند، و ديده شده كه بعضى بخاطر تشبه به كفار، موى سياه خود را زرد مى‌كنند تا شبيه فرنگيان گردند با اينكه اهل ذوق همگى بر اين امر متفقند كه براى موى، سياهى از همه رنگها زيباتر است. به خدا پناه مى‌برم از خذلان و خوارى دنيا و آخرت.

در امر لباس بهتر آن است كه لباس مؤمن نه خيلى فاخر و نه بى‌مقدار- و كهنه باشد بخلاف خوراك و مسكن و ديگر امور زندگى، زيرا در اخبار در تعريف شيعه آمده است كه آنها خوراكشان قوت، و لباسشان حد ميانه است، و از پوشيدن لباسى كه باعث شهرت آدمى مى‌شود نهى شده‌