آن را در جاى خود از عمل روز بنويسند؛ و همچنين وقتى بعضى از عبادات شب را فراموش مى‌كنم، در روز آن را تدارك نموده و از دو فرشته روز درخواست مى‌كنم كه به دو فرشته شب اطّلاع دهند كه آن را در جاى خود بنويسند، تا جاى آن خالى نماند.

دعاى وقت شنيدن اذان صبح و مغرب‌

سپس به همان صورتى كه در كيفيّت اذان نماز ظهر ذكر شد، براى نماز مغرب اذان بگو، و بعد از اذان و يا پيش از آن- به حسب توفيق و امكان- بگو آنچه را كه در روايت آمده كه حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر 7 فرمود: حضرت جعفر بن محمّد عليهما السّلام پيوسته مى‌فرمود: «هر كس هنگامى كه اذان صبح و اذان مغرب را شنيد اين دعا را بخواند، و سپس در همان روز يا شب بميرد، از توبه‌كنندگان نوشته مى‌شود، به اين صورت كه بگويد:

«اللّهمّ، إنّى أسألك بإقبال ليلتك و إدبار نهارك و حضور صلواتك و أصوات دعاتك [دعائك‌] و تسبيح ملائكتك، أن تصلّى على محمّد و آل محمّد، و أن تتوب علىّ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‌.»

- خداوندا، به واسطه روى آوردن شب و پشت كردن روز و حضور وقت نمازهايت و صداهاى دعاكنندگانت [يا: دعايت‌] و تسبيح ملائكه‌ات، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى، و توبه مرا بپذيرى، براستى كه تو بسيار توبه پذير و مهربان مى‌باشى.

دعاى بعد از فراغت از اذان‌

اينك مى‌گويم: وقتى از اذان و اين دعا فراغت پيدا كردى، بگو آنچه را كه حسن بن معاوية بن وهب به نقل از پدرش مى‌گويد كه هنگام غروب به خدمت امام صادق 7 وارد شدم، ديدم كه حضرت اذان گفته و نشسته‌اند، و شنيدم كه دعايى را مى‌خوانند كه مثل آن را نشنيده بودم. ساكت شدم تا اينكه آن بزرگوار از نماز فراغت پيدا كرد، سپس عرض كردم: اى سرور من، دعايى از شما شنيدم كه هرگز مثل آن را