أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ؟! نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا، وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ‌.[1]- آيا آنان رحمت پروردگارت را تقسيم مى‌كنند؟! ماييم كه روزى و گذران زندگى آنان را در زندگانى دنيا تقسيم نموده، و درجات برخى را بالاتر از بعضى ديگر قرار داديم.

ولى اگر در آغاز شب و يا روز، نسبت به آن دو فرشته اهمّيتى در دل خويش احساس نكردى، بدان كه مسلّما از لحاظ دين، يقين، قلب و باطن مريض هستى، پس براى درمان دين و عقل خود دست توسّل به خداوند- جلّ جلاله- بزن.

و مبادا بگويى: من با فلانى و فلانى بوده و شبانه روز با آنها مصاحبت نموده‌ام، ولى نديده‌ام كه آنان نسبت به اين دو فرشته اهتمام و توجّه داشته و ارزشى براى آنها قايل باشند؛ زيرا اگر به كتاب و رسول خدا باور داشته باشى، به اهل غفلت التفات نكرده، و به آنان اقتدا ننموده، و تنها به آنچه كه عقلا و نقلا ثابت است عمل مى‌كنى؛ چرا كه بيشتر مردم در اين زمانه در غفلت هولناكى هستند، ولى خداوند- جلّ جلاله- به آنان لطف فرموده و با عناياتى كه خود شايسته آن است غفلت آنان را جبران نموده است.

پيش از اين، تو را بر حقيقت آنچه كه هنگام وداع اين دو فرشته در وقت غروب آفتاب گفته مى‌شود، آگاهانيديم‌[2]، و آن را با استفاده عقل و نقل روشن ساختيم، و آن حجّت خداوند علّام الغيوب است بر هر كسى كه به او رسيده باشد.

كيفيّت ملاقات و سلام به دو فرشته نگاهبان بر اعمال‌

اينك مى‌گويم: هر گاه سرخى آفتاب از افق مشرق- البتّه با نبود موانع مشاهده آن- برطرف شد، يا در هنگام وجود موانعى كه مانع از شناخت آن وقت مى‌گردد، ظنّ غالب به از بين رفتن آن حاصل شد، و وقت حضور دو فرشته شب بر اساس روايات منقول رسيد، اگر آن را از طريق مراحم ربّانى در نيافتى، همانند آغاز روز بر آن دو

[1] زخرف( 43): 32.

[2] ر، ك: فصل بيست و دوّم.