12- صلوات بر حضرت محمّد 6‌

در روايتى آمده كه امام صادق- صلّى اللَّه عليه- فرمود: «هر كس بر پيامبر و خاندانش صلوات بفرستد، معناى آن اين است كه براستى من بر همان پيمان و عهدى كه هنگام فرمايش خداوند كه فرمود: أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟ قالُوا: بَلى‌.

[1]: (آيا من پروردگار شما نيستم؟، گفتند: بله.) بستم، استوار هستم.»

13- سلام نماز

در حديثى عبد اللَّه بن فضل هاشمى مى‌گويد: از امام صادق 7 در باره معناى سلام نماز پرسيدم، فرمود: «سلام دادن نشانه امنيّت و آسودگى و حلال كردن امورى است كه بجا آوردن آن در نماز حرام است.» وى مى‌گويد: عرض كردم:

فدايت شوم، چگونه؟ فرمود: «در گذشته وقتى شخصى بر مردم وارد مى‌شد و بر آنان سلام مى‌كرد، همه از گزند او ايمن مى‌شدند، و وقتى آنان جواب سلام وى را مى‌گفتند، وى از شرّ آنان آسوده مى‌گشت؛ و اگر شخص وارد سلام نمى‌گفت، از شرّ او در امان نبودند، و اگر آنان جواب سلام وى را نمى‌دادند، وى از شرّ آنان ايمن نبود، و اين عادت و روش عرب بود. لذا سلام دادن در نماز نيز به عنوان نشانه خروج و بيرون آمدن از نماز، و حليّت سخن گفتن، و ايمنى از وقوع امورى كه نماز را باطل مى‌كند، قرار داده شده، و «سلام» نامى از نامهاى خداوند- عزّ و جلّ- است، و درودى از ناحيه نمازگزار بر فرشتگانى است كه بر او گمارده شده‌اند.» چه بسا گفته شده كه «مخاطب سلام نماز، همه فرشتگان هستند.» ولى يكى از مرجّحات روايت گذشته كه مخاطب سلام را خصوص فرشتگان گمارده شده بر انسان معرّفى مى‌كند، آن است كه در روايت ديگر آمده است: «دو فرشته‌اى كه بر نمازگزار گمارده شده‌اند، عمل او را تحويل گرفته و نوشته و به پروردگار عرضه‌

[1] اعراف( 7): 172.