- اين بزرگواران به خاطر خوف گناه، از خدا نمى‌هراسند، و هيچ نقصى در اعمالشان، و يا سخن ناصوابى در گفتارشان نيست، بلكه به خاطر هيبت و بيم از عظمت الهى چنينند، هيبتى آنچنانى كه قابل توصيف نيست.

و خود آگاهى كه مولايمان امام زين العابدين 7 الگو و مقتداى ما در امور دنيوى و اخروى است، پس با توسّل جستن به هدايت و انوار خداوند- جلّ جلاله- سوار بر مركبهاى يقين، گام به گام از او پيروى كن، كه خداوند- جلّ جلاله- قادر است تو را به مقامات عارفان كه خود سبحانه زيبنده آن است، نايل گرداند.

5- توجّه خاصّ در هنگام گفتن‌ إِيَّاكَ نَعْبُدُ، وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‌

[1] شايسته است بنده در هنگام گفتن‌ إِيَّاكَ نَعْبُدُ صادق باشد. و مقصودم از اين سخن آن است كه اگر هنگام به زبان آوردن آن مقصودت عبادت خداوند- جلّ جلاله- به اميد نيل به منافع زودرس دنيوى يا ثواب ديررس اخروى، يا دفع امورى كه در دنيا يا در روز قيامت- كه مردگان به اراده خداوند سبحان زنده مى‌شوند- از آن بيم دارى، باشد، در حقيقت نفس خود را عبادت نموده‌اى، و عبادتت به خاطر نفس خويش و براى اميال و خواسته‌ها و لذّاتت بوده، و از آن جهت كه خداوند- جلّ جلاله- شايسته عبادت است او را عبادت ننموده‌اى، لذا إِيَّاكَ نَعْبُدُ گفتن تو دروغ و بهتان بوده، و مانع از نيل تو به كاميابى و رسيدن به سلامت و نيكبختى مى‌گردد، و نامت در ديوان و دفتر دروغگويان ثبت خواهد شد، و مسلّما با اين كار نفس خويش را در معرض هلاكت و نابودى قرار خواهى داد. آيا كلام پاك و خجسته الهى را نشنيده‌اى كه مى‌فرمايد:

إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ‌.[2]- تنها كسانى كه ايمان نياورده‌اند، به دروغ به ديگران افترا مى‌بندند.

همچنين سزاوار است در گفتن‌ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‌ نيز صادق باشى، و در دل‌

[1] حمد( 1): 5.

[2] نمل( 16): 105.