فصل شانزدهم اعمال وقت زوال آفتاب و ظهر

دعا و تضرّع‌

وقت زوال و ظهر، وقت ويژه براى اجابت دعا و تضرّع و زارى است. و روايات بسيار در اين باره وارد شده است، از آن جمله:

1- عبد اللَّه بن حمّاد انصارى مى‌گويد: شنيدم كه امام صادق 7 فرمود: «هنگامى كه آفتاب به نقطه زوال مى‌رسد و ظهر مى‌شود، درهاى آسمان و درهاى بهشتها گشوده مى‌شود، و حاجتهاى بزرگ برآورده مى‌گردد.» وى مى‌گويد: عرض كردم:

تا چه هنگام؟ فرمود: «به مقدارى كه بتوان چهار ركعت نماز به آرامى بجا آورد.» 2- محمّد بن مسلم مى‌گويد كه از امام باقر 7 در باره ركود و بر جاى ماندن آفتاب در هنگام زوال پرسيدم. حضرت (در ضمن حديث طولانى كه ما مطالب غير مرتبط به بحث را حذف نموده‌ايم) فرمود: اى محمّد، چقدر جثّه تو كوچك و پرسشت بزرگ و مشكل است. ولى تو شايسته جواب هستى، سپس فرمود: «وقتى شعاع آفتاب به منتهاى عرش مى‌رسد، فرشتگان ندا مى‌دهند:

«لا إله إلّا اللَّه، و اللَّه أكبر، و سبحان اللَّه، و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً.»

- معبودى جز خداوند نيست، خداوند بزرگتر است، و پاك و منزّه است خداوند، و حمد و سپاس مخصوص خدايى است كه كسى را به فرزندى نگرفته، و هيچ شريكى در سلطنت و فرمانروايى ندارد، و هيچ سرپرست و يارى‌گرى از روى ذلّت و ناتوانى براى او وجود ندارد، و او را به بزرگتر دانستن شايسته، تكبير گوى.