«نماز وسطى همان نماز ظهر، و نخستين نمازى است كه خداوند بر پيامبرش 6 واجب فرموده است.»

معناى وسطى‌

1- شايد مراد از «وسطى» همان «عظمى» و نماز بزرگ باشد، چنان كه خداوند متعال در جاى ديگر مى‌فرمايد:

وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً.[1]- و اين چنين خداوند شما را امّت بزرگى قرار داد.

2- ممكن است كه به معناى «نماز ميانه» باشد، زيرا نماز ظهر ما بين دو نماز از نمازهاى روز (صبح و عصر) واقع است، و نيز در ميانه و وسط ظهر قرار دارد.

در شگفتم كه چگونه تعظيم نماز ظهر و اينكه آن همان نماز وسطى است بر بعضى مخفى مانده است، با اينكه:

اوّلا: همگان اتّفاق دارند كه آن، اوّلين نمازى است كه واجب شده.

ثانيا: نماز جمعه‌اى كه واجب است در آن وقت واقع شده است.

ثالثا: وقت استجابت دعا در آن قرار دارد.

رابعا: آن هنگام، وقت گشوده شدن درهاى آسمان و وقت نماز اوّابين‌[2] است.

خامسا: در روايت، نماز عصر بر آن عطف شده‌[3] و امور ديگر از اين قبيل.

[1] بقره( 2): 143.

[2] اوّابين ج اوّاب: بسيار رجوع و توبه‌كننده به سوى خدا.

[3] لذا مسلّما مقصود از الصَّلاةِ الْوُسْطى‌، همان نماز پيش از نماز عصر، يعنى نماز ظهر مى‌باشد.