سپس ميّت را به سوى محلّ خلوتش با مالك امر و جايگاه تنهايى و وحشتش يعنى قبر حمل مى‌كنند.

كيفيّت دفن اموات‌

وقتى تشييع‌كنندگان به قبر رسيدند- يعنى همان جايى كه محلّ خوابيدن ميّت بر خاك، و مجاورت با اهل قبور به جاى مجاورت با مردم است، و منزلگاهى است كه خويشان و برادران، انسان را تنها گذاشته و مى‌روند، و ياوران و همسايگان يارى نمى‌كنند، و انسان در آنجا تك و تنها، و در حالتى كه همگان او را رانده و دور نموده‌اند، مى‌ماند- اين امور را رعايت كنند:

1- جنازه ميّت را اگر مرد باشد از پايين پا وارد قبر كنند.

2- پيش از گذاشتن در قبر سه بار جنازه را تا لبه قبر نزديك كنند و بعد وارد قبر كنند، زيرا روايت شده كه روح ميّت با اين كار براى سؤال قبر و امور هولناكى كه روبرو خواهد شد، آمادگى پيدا مى‌كند.

3- اگر جنازه، زن باشد، در سمت قبله و جلو قبر قرار دهند.

4 و 5- سپس ولىّ ميّت يا كسى كه ولىّ به وى دستور مى‌دهد، در حالى كه پا و سرش برهنه است از جاى پاهاى ميّت وارد قبر شود.

6- آنگاه وى ابتدا سر ميّت را با تعظيم و احترام بگيرد، و به ياد آورد كه در برابر ديد و آگاهى خداوند- جلّ جلاله- است و اينكه او وكيل ميّت در اين جايگاه است.

7- هنگام فرو بردن ميّت در قبر بگويد:

«اللّهمّ، اجعلها روضة من رياض الجنّة، و لا تجعلها حفرة من حفر النّار.»

- خداوندا! اين قبر را بوستانى از بوستانهاى بهشت قرار بده، و آن را چاله‌اى از چاله‌هاى آتش جهنّم مگردان.

8- نيز بگويد:

«بسم اللَّه، و باللَّه، و في سبيل اللَّه، و على ملّة رسول اللَّه 6. اللّهمّ، إيمانا بك، و تصديقا بكتابك، هذا ما وعد اللَّه و رسوله، و صدق اللَّه و رسوله. اللّهمّ، زدنا إيمانا و تسليما.»