10- «حبره» و برد يمنى‌[1] يا پارچه ديگر جانشين آن را باز نموده و بعد سرتاسرى را باز كرده و پنبه بر آن قرار دهند، و به طور كامل «ذريره» بر آن بپاشند، سپس با مهربانى و به آرامى ميّت را در سرتاسرى و حبره پيچيده و دو سر آن را از طرف سر ميّت و از پاهايش ببندند.

11- ميّت را در تابوت يا وسيله ديگرى كه بتوان روى آن حمل نمود، گذاشته و به سوى جايگاهى كه نماز ميّت مى‌خوانند انتقال دهند.

12- برترين تشييع‌كنندگان كسى است كه در پشت سر و در دو سوى تابوت باشد نه جلوى آن؛ زيرا تشييع‌كننده، تابع و پيرو است و لذا صلاح نيست كه در پيشاپيش ميّت قرار بگيرد.

13- مستحبّ است كه تشييع‌كنندگان جنازه را «تربيع» كنند، به اين ترتيب كه ابتدا سمت راست جنازه، و بعد پاى راست، و سپس پاى چپ، و بعد شانه چپ را گرفته و بدين ترتيب در پشت و دو سوى جنازه دور زده و او را از هر چهار سو تشييع كنند.

احكام نماز ميّت‌

روش گروهى از اصحاب و مؤلّفان ما اماميّه در فقه اين است كه بحث نماز ميّت را تأخير انداخته و در كتاب «الصّلاة» ذكر مى‌كنند، ولى به نظر من ذكر آن در اينجا نزديكتر به صواب است، زيرا نماز ميّت مانند نمازهاى ديگر نيست، نه طهارت در آن واجب است و نه قرائت و نه شرطهاى ديگر نمازها كه مناجات با پروردگار است.

و ديگر اينكه: دوست دارم هر كس به اين كتاب دسترسى پيدا كرد و نظرش به آن افتاد، بحث نماز ميّت را در اين باب باز جويد، و نيازى نداشته باشد كه آن را از جاى دور دست جستجو كند، لذا شايد درست‌تر آن باشد كه اين بحث در همين جا مطرح شود.

[1] معناى« حبره» و« برد» در همين فصل گذشت.