مورد نظر و رضاى اوست، مشرّف گرداند. ان شاء اللَّه.

آماده كردن كفن و نگاه كردن به آن‌

گفته نشود كه آماده كردن كفن پيش از مرگ، از ائمّه- عليهم افضل الصّلاة و السّلام- روايت نشده است؛ زيرا اين مطلب در روايات موجود است، چنان كه مستحبّ است انسان علاوه بر مهيّا كردن كفن، در حال حيات گاه گاهى به آن نگاه كند.

من نيز گاه گاهى كفن خويش را بيرون مى‌آورم و نيك بدان مى‌نگرم، به گونه‌اى كه گويى مى‌بينم: مرا در آن پيچيده‌اند و من در پيشگاه حضرت حقّ قرار دارم و بر خداوند- جلّ جلاله- عرضه نموده‌اند.

1- در كتاب «الملحق بتاريخ الطّبرى» تاليف احمد بن كامل بن شجرة، در ضمن حوادث سال 310 هجرى قمرى آمده است: «هنگام غروب آفتاب روز يك شنبه، دو روز مانده از شوّال، ابو جعفر محمّد بن جرير بن يزيد طبرى فقيه وفات نمود، و ظهر روز دوشنبه، فرداى آن روز در خانه‌اش واقع در «رحبه يعقوب»[1] ماند، و در سه جامه حبره‌[2] كه خود وى آنها را در حال حياتش تهيّه، و از جنس خوبى برگزيده بود، كفن و در آنها به خوبى پيچيده شد.» و سپس ويژگيهاى كفن وى را ستوده است.

2- در جزء دوّم كتاب «المعجم الكبير» طبرانى، در مسند حذيفة بن يمان ديدم كه حذيفه كسى را فرستاد تا كفنى براى او بخرد، وى كفنى به قيمت سيصد درهم براى او خريد. حذيفه گفت: من اين را نمى‌خواهم، بلكه براى من دو ريطه‌[3] سفيد

[1]« رحبه» در لغت به معناى فضا و محوّطه وسيع است.

[2]« حبره» و يا« حبره» كه جمع آن« حبر» است، در لغت به نوعى بالاپوش مخصوص از بردها و لباسهاى يمنى گفته مى‌شود كه تمام بدن را مى‌پوشاند.

[3]« ريطه» در لغت نوعى بالاپوش را مى‌گويند كه تمام بدن را بپوشاند و دو قطعه نبوده، بلكه يك بافت و يك دست باشد.