د- آسايش زندگى‌

انسان قانع، چون به اندك اكتفا مى‌كند هميشه داراى زندگى راحت وخوشى است، زيرانه دغدغه خاطر آينده او را متوجّه خود مى‌كند ونه بر گذشته غصّه مى‌خورد.

پيامبر اكرم 6 فرمود:

«مَنِ انْقَطَعَ رَجاؤُهُ مِمَّافاتَ اسْتَراحَ بَدَنُهُ، وَ مَنْ رَضِىَ بِما رَزَقَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَيْنُهُ»[1]

هركس اميدش از گذشته قطع شود، بدنش راحت مى‌شود وهركس به آنچه خدا به او روزى داده خشنود باشد، شادمان مى‌گردد.

حضرت على 7 مى فرمايد:

«الْقَناعَةُ أَهْنَأُ عَيْشٍ»[2]

قناعت، گواراترين زندگانى است.

ه- راحتى حساب‌

حساب هر كسى در قيامت، بستگى به داده‌ها و گرفته‌هاى او در دنيا دارد.

هركسى در اينجا از نعمتهاى الهى بيشتر استفاده كرده، ثروت بيشتر داشته و خرج و درآمدش، عمرش، فرزندانش بيشتر بوده، در آخرت حسابش مشكلتر خواهد بود. بر اين اساس، انسانهاى قانع، حساب كم و راحتى خواهند داشت.

پيامبراكرم 6 فرمود:

«اقْنَعْ بِما اوُتيِتَهُ يَخِفَّ عَلَيْكَ الْحِسابُ»[3]

به آنچه به تو رسيده است قانع‌باش، تا حسابت آسان شود.

امام صادق 7 فرمود:

«مَنْ رَضِىَ مِنَ اللَّهِ بِالْيَسيرِ مِنَ الْمَعاشِ رَضِىَ الّلهُ مِنْهُ بِالْيَسيرِ مِنَ الْعَمَلِ»[4]

كسى كه به روزى اندك خدا خشنود باشد، خداوند به عمل اندك از او راضى خواهد شد.

[1] - مستدرك الوسائل، ج 13، ص 37.

[2] - غررالحكم، ج 1، ص 232.

[3] - بحارالانوار، ج 77، ص 189.

[4] - اصول كافى، ج 2، ص 138.