است.

مطالب بالا بيانگر اين نكته است كه يكى از راههاى مهمّ و صحيح بهره‌بردارى از مال كه دراستقلال اقتصادى، خودكفايى و ريشه‌كن كردن فقر و محروميت، نقش اساسى ايفا مى‌كند، به جريان انداختن ثروت در كارهاى توليدى و سرمايه‌گذارى در اين جهت است.

ج- خدمت‌

ديگر از راههاى بهره‌بردارى از ثروت، بكارگيرى آن درجهت خدمت در مسير اطاعت خدا، كمك به دين خداو دولت اسلامى، باقيات صالحات و كمك به محرومان و بينوايان جامعه‌مى‌باشد.

الف- در راه اطاعت خدا:

بهره‌بردارى از مال در مسير اطاعت و بندگى خداوند متعال، يكى از نعمتهاى بزرگ محسوب مى‌شود و هر چه دراين راه مصرف گردد، باقى بوده و سعادت دنيا و آخرت انسان را تأمين خواهد كرد، امّا ثروتى كه در مسير اطاعت خدا به كار نرود، رو به فنا و نابودى بوده و مايه رنج ومحنت انسان مى‌شود.

پيامبر اكرم 6 فرمود:

«يَقُولُ ابْنُ آدَمَ: مالى‌ مالى‌، هَلْ لَكَ مِنْ مالِكَ إِلَّا ما تَصَدَّقْتَ فَأَبْقَيْتَ، اوْ أَكَلْتَ فَأَفْنَيْتَ، اوْ لَبِسْتَ فَأَبْلَيْتَ»[1]

فرزند آدم مى‌گويد: مال من، مال من. آيا از مال تو جز آنچه صدقه دادى و باقى گذاشتى براى توست؟ يا آنچه كه خوردى و فانى كردى، يا آنچه كه پوشيدى و پوسيده كردى؟!

(يعنى آنچه نمى‌خورى ونمى‌پوشى و صدقه نمى‌دهى، بلكه باقى مى‌گذارى براى ديگران، مال تو نيست، پس يا بايد از مال، بهره‌گرفت، يا بايد بهره رساند، آن هم در قالب انفاقات و خيرات). على 7 فرمود:

[1] - مجموعه ورّام، ج 1، ص 156، بيروت.