انسان بايد به مال، به عنوان ابزار زندگى نگاه كند و بداند كه مال براى انسان خلق شده است نه انسان براى مال، در غير اين صورت، مفاسدى كه در زير مى‌آوريم گريبانگير وى خواهد شد:

الف- غفلت از ياد خدا

فلسفه وجودى انسان، بندگى خدا و با ياد او زيستن است، ولى مال دوستى، انسان را از ياد خدا غافل مى‌كند، وچون طبيعت انسان، به مال گرايش دارد، درجمع و حفظ آن مى‌كوشد. مشغول شدن ذهن و دل به جمع آورى و افزودن مال با عبادت وياد خدا منافات دارد. قرآن كريم مى‌فرمايد:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»[1]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ثروت و فرزندانتان شما را از ياد خدا باز ندارند وكسانيكه چنين كنند، زيانكارند.

حضرت عيسى عليه‌السّلام فرمود:

درمال، سه آفت است، يكى آنكه از غير حلال به دست آيد. پرسيدند: اگر ازحلال به دست آيد؟ فرمود: آفت ديگر دارد كه در غير حقّ، مصرف شود. گفتند: اگر در حقّش صرف شود؟ فرمود: نگاهدارى و پرداختن به آن، آدمى را از خدا باز مى‌دارد.[2]

مرحوم ملّا احمد نراقى در اين مورد مى‌نويسد:

نگاه داشتن مال وانجام امور مربوط به آن انسان را از ياد خدا غافل مى‌كند واين مفسده‌اى است كه گريبانگير هر مالدارى خواهد شد، و هر چه انسان را از ياد

[1] - منافقون، آيه 90.

[2] - جامع السعادات، ج 2، ص 73- 74، ترجمه سيّد جلال الدّين مجتبوى.