2- خشم و غضب الهى:

دومين اثر سوء حيف وميل بيت المال، برانگيخته شدن خشم الهى است؛ زيرا خداوند نسبت به عموم مردم مهربان است و هركس نسبت به آنان، كمترين ستمى روا دارد، دچار خشم او مى‌شود. حضرت على صلوات اللّه عليه به يكى از كسانى كه اموال عمومى را به يغما برده بود مى‌نويسد:

«فَقَدْ بَلَغَنى‌ عَنْكَ امْرٌ انْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ سْخَطْتَ رَبَّكَ وَعَصَيْتَ امامَكَ وَاخْزَيْتَ امانَتَكَ»[1]

ازتوبه من خبرى رسيده است كه اگر چنان كرده باشى (كه من شنيده‌ام) پروردگارت را به خشم آورده، امام خود را نافرمانى كرده وامانتت را بى ارزش كرده‌اى.

3- محروميتهاى معنوى:

كسى كه به گناه خيانت آلوده گردد و حقوق و اموال مردم را پايمال كند به طور قطع از روحيه معنوى محروم خواهد شد وزيانى كه از اين ناحيه عايدش مى‌شود با سودى كه از دستبرد به بيت‌المال نصيبش شده است قابل قياس نيست، او سرمايه معنوى وجاودانى خويش را با اندكى از مال دنيا كه پست وناپايدار است، معامله كرده وبا بهبودى زندگى مادّى خود، حال دعا و راز نياز باخدا را از دست مى دهد و از اين رهگذر نزد خدا بى اعتبار مى‌شود، به نكبت وبدبختى دچار مى‌شود و در اثر گناه خيانت، اگر عمل نيكى داشته باشد، عملش نابود مى‌شود.

اميرمؤمنان 7 پس از آن كه حقوق مردم را از بيت المال مى‌پرداخت، دستور مى داد آنجا را جارو كنند وبعد چند ركعت نماز مى‌خواند و چنين دعا مى‌كرد:

«اللّهُمَّ انّى‌ اعوُذُ بِكَ مِنْ ذَنْبٍ يُحْبِطُ الْعَمَلَ، وَ اعوُذُ بِكَ مِنْ ذَنْبٍ يُعَجِّلُ النِّقَمَ وَ اعوُذُ بِكَ مِنْ ذَنْبٍ يَمْنَعُ الدُّعاءَ»[2]

پرورگارا! از گناهى كه عمل را نابود مى‌كند و نكبت را تسريع مى‌كند ومانع پذيرفته‌شدن دعا مى شود به تو پناه مى‌برم.

[1] - نهج البلاغه، فيض، نامه 40.

[2] - بحارالانوار، ج 94، ص 93.