امام باقر 7 مى‌فرمايد:

«مردى كه مالى حرام و نامشروع به دست آورد و با آن حج و عمره انجام دهد و يا صله رحم كند از او قبول نمى‌شود ....»[1]

7- عذاب اخروى:

قرآن مجيد حرامخوارى را از صفات يهود شمرده،[2] و به حرامخواران وعده دوزخ داده و فرموده است:

«إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى‌ ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً»[3]

آنان كه اموال يتيمان را به ستم مى‌خورند در حقيقت در شكم خود آتش فرو مى برند و بزودى درآتش فروزان خواهند افتاد.

پيامبر اكرم 6 نيز مى‌فرمايد:

«خداوند عز وجل فرموده است: كسى كه اهميت ندهد از چه راهى درهم و دينار به دست آورد. روز قيامت اهميتى نخواهم داد كه از كدام در دوزخ واردش سازم.»[4]

تا اينجا نقش درآمدهاى حرام دراخلاق فردى انسان، مطرح بود، و روشن شد كه زمينه فساد اخلاق براى افراد حرامخوار بيشتر است. كسى كه دركسب روزى لاابالى است و به حدود الهى بى توجه است، تن به هر خيانتى مى‌دهد؛ دروغ مى‌گويد، حيله وتقلّب مى‌كند، روحيه طغيان وتكبّر دراو پيدا مى‌شود، رحم و مروّتش از بين مى‌رود و بالأخره فضيلتهاى اخلاقى دروجودش از بين مى‌رود. اين اثرات درنسل او هم ظاهر مى‌شود. از اين رو، قرآن كريم سفارش مى‌كند:

[1] - بحارالانوار، ج 103، ص 11.

[2] - مائده، آيات 67- 68.

[3] - نساء، آيه 10.

[4] - بحارالانوار، ج 103، ص 11.