ارزشى ندارد، زيرا قرآن مى‌گويد:

«إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»[1]

خداوند تنها ازپرهيزگاران قبول مى‌كند.

از سوى ديگر، انفاق وهر عمل ديگرى اگر توأم با تقوا باشد، هر چند در ظاهر كم وكوچك باشد ولى در واقع بزرگ وبا ارزش خواهد بود على 7 مى‌فرمايد:

«لايَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ تَقْوىً وَ كَيْفَ يَقِلُّ ما يُتَقَبَّلُ»[2]

هيچ عملى با پرهيزگارى كم نيست وچگونه آنچه قبول مى‌شودكم باشد؟

ج- رعايت اولويتها

يكى ديگر از شرايط انفاق ارزشمند، رعايت اولويتهاست، وتشخيص آن برعهده شخص انفاق كننده است، كه بطور مثال، بايستى خويشان ونزديكان خود را مقّدم دارد وشدّت نياز و گرفتارى افراد را ارزيابى كند و «محتاجتر» را بر «محتاج» مقدّم دارد و همين طور زمان و موقعيت خود و نيازمندان رادر نظر بگيرد.

همچنين از نظر اوقات شبانه روز و آشكار ونهان بودن انفاق، بايدارزيابى كند، در چه حالتى انفاق مؤثرتر وبه خشنودى خدا واخلاص نزديكتر است؛ هرگاه انفاق به نيازمندان، ضرورى نباشد كه فاش شود، بايد براى حفظ آبروى آنان و خلوص بيشتر بطور مخفى انفاق كنند و درآنجا كه پاى مصلحتهايى همانند بزرگداشت مراسم مذهبى وتشويق ديگران، دركار باشد و باعث هتك حُرمت مسلمانى نشود، آشكارا انفاق كنند.

دراينجا به سه نمونه از آيات قرآنى در باره رعايت اولويتها اشاره مى‌كنيم:

1- قرآن كريم در باره انفاق به كسانى كه سخت نيازمندند مى فرمايد:

[1] - مائده، آيه 27.

[2] - شرح غررالحكم، ج 6، ص 407.