جايگاه انفاق دراسلام‌

انفاق در اسلام معناى وسيعى دارد، كه هرگونه بخششى ازمال، علم، قدرت موقعيت ونفوذ اجتماعى ومانند آن را شامل مى‌شود، ولى در اينجا بيشتر انفاق مالى، مورد نظر است. قرآن كريم، انفاق را در رديف ايمان به غيب واقامه نماز ذكر كرده و مى‌فرمايد:

«الَذّينَ يُؤْمِنوُنَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقوُنَ»[1]

(پرهيزگاران) كسانى هستند، كه به غيب ايمان مى‌آورند ونماز مى‌گزارند و از آنچه روزى شان كرده‌ايم انفاق مى‌كنند.

وهمچنين انفاق را يكى از اوصاف پرهيزگاران شمرده و آن را در رديف صبر و راستگويى ومانند آنها ستوده است:

«الصَّابِرينَ وَ الصَّادِقينَ وَ الْقانِتينَ وَ الْمُنْفِقينَ وَ الْمُسْتَغْفِرينَ بِالْأَسْحارِ»[2]

پرهيزگاران، شكيبايان و راستگويان وفرمانبرداران وانفاق كنندگان واستغفار كنندگان در سحرگاهانند.

و از آنان به عنوان مؤمنان واقعى ياد مى‌كند و مى‌فرمايد:

«الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِفقُونَ اوُلئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَريمٌ»[3]

كسانى كه نماز مى‌گزارند واز آنچه روزى شان كرده‌ايم، انفاق مى‌كنند. اينان مؤمنان حقيقى هستند، در نزد پروردگارشان صاحب درجات و مغفرت و رزقى نيكويند.

خداوند متعال به خاطر اهميت موضوع انفاق، مؤمنان را به آن امر وجهت آن را نيز مشخّص كرده است كه «فى‌سبيل الله» و «مُخْلِصاً لِوَجْهَ الْلَّهِ» باشد ومى‌فرمايد:

[1] - بقره، آيه 3.

[2] - آل عمران، آيه 17.

[3] - انفال، آيات 3- 4.