درس دوازدهم تجمل گرايى‌

«تجمّل گرايى» مركّب از دو كلمه «تجمّل» و «گرايى» است. «تجمل» يعنى «خود را زينت دادن و آراسته شدن» وجمع آن «تجمّلات» به معنى «وسايل زينت و آرايش، آنچه موجب نشان دادن شأن و شكوه و زيبايى باشد»، بكار مى‌رود.[1] و كلمه «گرايى» و «گراييدن» يعنى «آهنگ كردن، ميل و رغبت كردن».[2]

باتوجه به اين معنى «تجمّل گرايى» ميل و رغبت كردن به تجمّلات و توجّه به ظواهر زندگى را مى‌گويند، كه گاهى به جاى آن، كلمه «تجمّل پرستى» به كار برده مى‌شود، كه براى بيان مقصود گوياتر است، و درجه وابستگى و بندگى تجمّل پرستان را نسبت به وسايل لوكس، زينتى و تشريفاتى بيشتر مى‌رساند.

تاريخ پيدايش روحيه تجمّل گرايى درتاريخ اسلام به زمان بنى اميّه بر مى‌گردد،

[1] - لغت نامه دهخدا، ج 14، ص 399.

[2] - فرهنگ فارسى عميد، ص 862.