آنچه كه اخلاص و پاكى نيت را از بين مى‌برد و در نتيجه، عمل را باطل مى‌سازد، ريا و خودنمايى است كه در اين درس به شرح آن خواهيم پرداخت.

تعريف ريا

ريا در لغت تظاهر به كار خوب است و در اصطلاحِ علم اخلاق، به معناى نشان دادن كارهاى خوب و پسنديده به مردم براى يافتن اعتبار و منزلت در دل آنهاست.[1]

نكوهش ريا در اسلام‌

اسلام رياكارى و خودنمايى را بويژه در اعمال عبادى نكوهش كرده است. قرآن كريم مى فرمايد:

«فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ، الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ، الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ ...»[2]

واى بر آن نمازگزارانى كه از نماز خود غافلند آنان كه رياكارند ....

درجاى ديگر نيز وقتى اوصاف منافقان را بيان مى‌كند، مى‌فرمايد:

«وَ إِذا قامُوا إِلَى الصَّلاةِ قامُوا كُسالى‌ يُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا»[3]

چون به نماز برخيزند، با تنبلى برخيزند وبراى نشان دادن به مردم نماز مى‌خوانند و جز اندكى خدا را ياد نمى‌كنند.

قرآن كريم، عمل ريا كارانه را به خاكى تشبيه كرده كه بر روى سنگ صافى نشسته‌

[1] - محجةالبيضا، ج 6، ص 148

[2] - ماعون، آيه 4- 6

[3] - نساء، آيه 142