اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اموال و اولادتان شما را از ذكر خدا غافل نكند.

ج- آرزوهاى طولانى:

گاهى آرزوهاى دراز انسان را به خود مشغول مى‌سازد و در نتيجه از ياد خدا بازش مى‌دارد. خداى تعالى درباره كافران به رسولش خطاب كرده مى‌فرمايد:

«ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»[1]

آنها را رها كن تا بخورند و بهره ببرند و آرزوهايشان آنان را مشغول سازد.

سپس در آينده خواهند فهميد.

د- دوستان گمراه:

اسلام توصيه كرده كه پيروانش با هر كس طرح دوستى نريزند؛ زيرا اين امر انسان را از راه حق و ياد خدا باز مى‌دارد. از اين رو، قرآن كريم مى‌فرمايد:

«فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا»[2]

از كسى كه از ياد ما روى گردانيده و جز زندگى دنيا خواسته‌اى ندارد، روى گردان.

از حضرت عيسى عليه‌السلام نقل شده كه فرمود:

«با كسى همنشينى كنيد كه ديدنش شما رابه ياد خدا مى‌اندازد.»[3]

ه- پيروى ازهواى نفس:

حضرت على عليه‌السلام فرمود:

«لَيْسَ فِى الْمَعاصى‌ اشَدُّ مِنْ اتِّباعِ الشَّهْوَةِ، فَلا تُطيعُوها فَتَشْغَلَكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ»[4]

[1] - حجر، آيه 3

[2] - نجم، آيه 29

[3] - تحف العقول، ترجمه على اكبر غفارى، ص 42، اسلاميه

[4] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 88