ونيز مى‌فرمايد:

«الدُّعاءُ تُرْسُ الْمُؤْمِنِ ...»[1]

دعا، سپر مؤمن است ....

فردى به نام «سُدَيرِبن حَنان» مى‌گويد: به امام باقر عليه‌السلام عرض كردم: كدام عبادت بهتر است؟ فرمود:

«چيزى نزد خداى ارجمند بهتر از اين نيست كه از او درخواست شود و از آنچه نزد اوست خواسته شود و بدترين فرد نزد خدا كسى است كه از عبادت او تكبّر ورزد و آنچه نزد اوست، درخواست نكند.»[2]

از امام صادق عليه السلام نقل شده كه فرمود:

«بر شما باد به دعا؛ زيرا با هيچ چيز مانند آن، به خدا نزديك نمى‌شويد و دعا را براى هيچ حاجت كوچكى به خاطر كوچكى‌اش رهانكنيد، زيرا آن كس كه حاجتهاى بزرگ را بر آورده مى‌كند، حاجتهاى كوچك هم به دست اوست.»[3]

لازم به توضيح است كه مقصود از دعا و خواستن نيازمنديهاى بزرگ و كوچك از خدا اين است كه انسان همواره متوجه باشد كه رب و روزى دهنده واداره كننده انسان خداست و براى اسباب و وسايط، استقلالى قايل نباشد وهمه اشياء و انسانها را در راستاى رفع نيازهاى خود وسيله‌هاى الهى بشمارد و به آنها ارزش استقلالى ندهد، از اين رو، تأكيد شده كه هر چه مى‌خواهيد از خدا بخواهيدو پيدايش چنين رفتار و روحيه‌اى انسان را بنده خدا وعزيز در نزد انسانها قرار مى‌دهد. بنابراين مقصود اين نيست كه براى رفع نيازهاى خود دعا كنيد واز انجام كارهايى كه شما را به رفع نيازها كمك مى‌كند خود دارى ورزيد. بلكه انسان معتقد به خدا مى‌بايست همچون انسان غير معتقد به خدا در رفع مشكلات زندگى‌

[1] - همان مدرك، ص 214

[2] - اصول كافى، ج 4، ص 210

[3] - همان مدرك، ص 212