خوش خلقى از سعادت مرد و بد خلقى از شقاوت و بدبختى اوست.

اميرمؤمنان على عليه‌السلام مى‌فرمايد:

«سُوءُالْخُلْقِ شَرُّقَرينٍ»[1]

بدخلقى بدترين همنشين وهمراه انسان است.

همچنين مى‌فرمايد:

«مِنَ اللُّؤْمِ سُوءُ الْخُلْقِ»[2]

بد خلقى از (نشانه‌هاى) فرومايگى و پستى است.

پيامدهاى بداخلاقى‌

ائمّه معصومين عليهم السلام در روايات اسلامى براى سوء خلق، آثارى اعم از

دنيوى و اخروى ذكر كرده‌اند. با دقت در زندگى و سرنوشت افراد بد خلق، انسان بخوبى در مى‌يابد كه چگونه عرصه زندگى بر بدخلقها تنگ شده و درنهايت، كارشان به فلاكت و بدبختى منجر شده و مى‌شود. درمقابل، انسانهاى خوش اخلاق را مى‌بينيد كه در اثر حسن خلق ازموفقيتها و گشايشهايى بهره‌مند شده ومى‌شوند. اينك به برخى از آثار بد خلقى اشاره مى‌كنيم:

الف- آثار و پيامدهاى دنيوى:

1- زندگى محنت بار:

امير مؤمنان على عليه‌السلام مى‌فرمايد:

«سُوءُ الْخُلْقِ نَكْدُ الْعَيْشِ وَعَذابُ النَّفْسِ»[3]

[1] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 4، ص 131، دانشگاه تهران

[2] - شرح غرر الحكم، آمدى، ج 6، ص 35

[3] - شرح غرر الحكم، آمدى، ج 4، ص 150