هلاك شدند كه روى آرزوها و تأخير انداختن كارها ايستادند، تا ناگهان امر خدا فرا رسيد درحالى كه آنان، غافل بودند.

امام باقر عليه‌السلام فرمود:

«إِيَّاكَ وَالتَّسْويفَ فَانَّهُ بَحْرٌ يَغْرَقُ فيهِ الْهَلْكى‌»[1]

از تأخير كار بپرهيز؛ زيرا دريايى است كه هلاك شدگان، در آن غرق مى‌شوند.

ج- بى هدفى:

اگر هدف انسان در زندگى مشخص باشد در هر لحظه و با سرعت آن هدف را پى مى‌گيرد؛ اما آدم بى هدف اينجا و آنجا پرسه مى‌زند و وقت خود را مى‌گذراند.

د- بى برنامه بودن:

بسيارى از فرصتها دراثر نداشتن برنامه درست، ازبين مى‌رود.

ه- لهو وبيهودگى:

روى آوردن انسان به خوشگذرانيهاى موقت و بى حاصل، فرصتهاى گرانبها را نابود مى‌كند؛ البته معناى آن، نداشتن تفريح نيست، بلكه بايد تفريح انسان در راستاى هدف والاى كمال طلبى باشد.

[1] - همان مدرك، ج 78، ص 164