[ «غيب را ابرى و آبى ديگر است»]

161-

مأخذ آن روايتى است موضوع كه سيوطى آن را در كتاب اللئالئ المصنوعة فى الاحاديث الموضوعة، چاپ مصر، ج 1، ص 173 نقل كرده و آن روايت اين است:

عَنْ انَسٍ قَالَ بَيْنَمَا نَحْنُ نَطُوفُ مَعَ رَسُول اللَّه 6 اذْ رَأَيْنَا بَرْداً وَ نَدىً فَقُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّه مَا هَذَا الْبَرْدُ وَ النَّدَى قَالَ وَ قَدْ رَأَيْتُمْ ذَلكَ قُلْنا نَعَمْ فَقَالَ ذَاكَ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ سَلَّمَ عَلَىَّ.

[ص 23 قصص مثنوى‌] از انس بن مالك نقل مى‌كنند كه گفت روزى با پيمبر گردش مى‌كرديم، ناگاه سردى و رطوبتى را احساس كرديم. پرسيديم اى پيامبر اين سردى و رطوبت چيست و چراست؟

فرمود: مگر شما آن را دريافتيد؟ گفتيم بلى. فرمود عيسى بن مريم بود كه بر من درود فرستاد.

[ص 826 شرح مثنوى‌]

[ «تن مپوشانيد از باد بهار»]

162-

اشاره است به روايت ذيل:

وَ قَالَ عَليّ 7: تَوَقَّوُا الْبَرْدَ في أَوَّله وَ تَلَقَّوْهُ في آخره فَإنَّهُ يَفْعَلُ في الْأَبْدَان كَفعْله في الْأَشْجَار أَوَّلُهُ يُحْرقُ وَ آخرُهُ يُورقُ.

[1] شرح نهج البلاغه طبع مصر، ج 4، ص 304،. ربيع الابرار، باب الهواء و الريح.

(از امير مؤمنان على 7 نقل مى‌كنند: از سرماى خزانى كه در اول مى‌رسد بپرهيزيد و سرماى بهارى را كه در آخر سال آغاز مى‌شود پيش‌باز رويد و بپذيريد زيرا سرما در هر دو حالت آن مى‌كند كه با درختان مى‌كند در اول مى‌سوزاند و در آخر برگ و بار مى‌دهد.) [ص 840 شرح مثنوى‌]

[آن ستون نالان شد از هجر رسول‌]

163-

______________________________ [1] نهج‌البلاغة ص 491 ح 128