[شاخ طوبى رويد از بيت على (ع)]

153-

«طوبى نام درختى است در بهشت اصل او در سراى على بن ابى طالب است و در سراى هر مؤمنى شاخى از آن باشد.» به تفسير ابو الفتوح، طبع تهران، ج 2 ص 193- 192 و تفسير طبرى، طبع مصر، ج 13 ص 88- 87 مراجعه شود.

... صوفيان، «طوبى» را به معنى طيب وقت و حالت خوش گرفته‌اند. حقايق سلمى، لطائف الاشارات از ابو القاسم قشيرى نسخه خطّى [ص 801 شرح مثنوى‌]

[روح باشد مصطفى، تن اشترش‌]

154-

مولانا جان را كه از آن به «مصطفى زاد» تعبير مى‌كند به سوار و تن را كه از آن به «شتر» مثال مى‌زند به مركب تشبيه كرده است. اين تمثيل در كتب پيشينيان مانند:

اخوان الصفا، طبع مصر، ج 3، ص 6 و 61، تمهيدات عين القضاة، انتشارات دانشگاه تهران، ص 159 و 160، و در احياء العلوم غزالى نيز ديده مى‌شود.

[ص 809 شرح مثنوى‌]

[اى حميرا بهر من كن گفت و گو]

155-

اشاره است به حديث معروف:

كَلِّميني يَا حُمَيْرَا[1].

كه در احياء العلوم، ج 3، ص 74 بلفظ:

كَلّمينى يَا عَائشَةُ

- نقل شده و در شرح احياء العلوم موسوم به اتّحاف السادة المتّقين، طبع مصر، ج 7، ص 432 و نيز در طبقات الشافعيّة، طبع مصر، ج 4، ص 163 ذكر شده است كه سند اين روايت به دست نيامده و در كتاب اللؤلؤ المرصوع (ص 103) جزو موضوعات شمرده شده است.

[1] - اى حميرا، با من سخن بگو!