[حق براى صالحان چشم است و گوش‌]

148-

اشاره است به حديث ذيل: [1]

انَّ اللَّهَ تَعَالى‌ قَالَ مَنْ عَادَى لى وَليّاً فَقَدْ آذَنْتُهُ بالْحَرْب وَ مَا تَقَرَّبَ إلَىَّ عَبْدى بشَىْ‌ءٍ احَبَّ الَىَّ ممَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَيْه وَ مَا يَزَالُ عَبْدى يَتَقَرَّبُ الَىَّ بالنَّوَافل حَتَّى احبُّهُ فَاذَا احْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذي يَسْمَعُ به وَ بَصَرَهُ الَّذي يَبْصُرُ به وَ يَدَهُ الَّتى يَبْطش بهَا وَ رجْلَهُ الَّتى يَمْشى بهَا وَ انْ سَأَلَنى لَأُعطيَنَّهُ وَ ان اسْتَعَاذَنى لَاعيْذَنَّهُ وَ مَا تَرَدَّدْتُ عَنْ شَيْ‌ءٍ انَا فَاعلُهُ تَرَدُّدى عَنْ قَبْض نَفْس الْمُؤْمن يَكْرَهُ الْمَوْتَ وَ انَا اكْرَهُ مَسَاءَتَهُ‌[1].

جامع صغير، ج 1، ص 70 [ص 18 احاديث مثنوى‌]

[هر كه وقف حق شود حق يار اوست‌]

149-

اشاره است به اين حديث:

مَنْ كَانَ للَّه كَانَ اللَّهُ لَه‌[2].

كشف الاسرار (انتشارات دانشگاه تهران) ص 562 و 371 [2] [ص 19 احاديث مثنوى‌]

______________________________ [1]

عَنْ حَمَّاد بْن بَشيرٍ قَالَ سَمعْتُ أَبَا عَبْد اللَّه 7 يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّه 6: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: مَنْ أَهَانَ لي وَليّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لمُحَارَبَتي وَ مَا تَقَرَّبَ إلَيَّ عَبْدٌ بشَيْ‌ءٍ أَحَبَّ إلَيَّ ممَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْه وَ إنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إلَيَّ بالنَّافلَة حَتَّى أُحبَّهُ فَإذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذي يَسْمَعُ به وَ بَصَرَهُ الَّذي يُبْصرُ به وَ لسَانَهُ الَّذي يَنْطقُ به وَ يَدَهُ الَّتي يَبْطشُ بهَا إنْ دَعَاني أَجَبْتُهُ وَ إنْ سَأَلَني أَعْطَيْتُهُ وَ مَا تَرَدَّدْتُ عَنْ شَيْ‌ءٍ أَنَا فَاعلُهُ كَتَرَدُّدي عَنْ مَوْت الْمُؤْمن يَكْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ.

(حماد بن بشير از امام صادق 7 نقل مى‌كند از رسول خدا 6 كه فرمود: خداوند متعال مى‌فرمايد: كسى كه به دوست من اهانت كند براستى به جنگ من برخاسته است.

و خيلى دوست دارم بنده من با عمل كردن به آنچه بر او واجب كرده‌ام به من تقرّب يابد. بنده من همواره مى‌كوشد با انجام دادن عبادات مستحبّى به من نزديك شود تا حبيب من گردد. پس هنگامى كه او را به عنوان حبيب برگزيدم گوش او مى‌شوم تا با آن بشنود و چشم او مى‌شوم تا با آن ببيند و زبان از مى‌شوم تا سخن بگويد و دست او مى‌شوم تا با آن تلاش كند اگر مرا بخواند جوابش دهم و اگر درخواستى كند عطايش كنم.

هرگز ترديد در من راه ندارد فقط آنچه در انجامش جاى ترديد است قبض روح مؤمن است كه از مرگ ناخشنود است و من نمى‌پسندم آنچه را كه او بد مى‌داند.) كافى ج 2 ص 352 باب من آذى المسلمين و احتقرهم ح 7.

[2] بحار الانوار ج 82 ص 319

[1] - خداوند متعال فرمود كسى كه با دوست من به دشمنى برخيزد با او اعلام جنگ مى‌كنم و دوست دارم بنده من با عمل كردن به آنچه بر او واجب كرده‌ام به من تقرّب يابد. بنده من همواره مى‌كوشد با انجام دادن عبادات مستحبّى حبيب من شود. پس هنگامى كه او را به عنوان حبيب برگزيدم گوش او مى‌شوم تا با آن بشنود و چشم او مى‌شوم تا با آن ببيند و دست او مى‌شوم تا با آن كار كند و پاى او مى‌شوم تا با آن برود. و اگر چيزى از من درخواست كند به او عطا مى‌كنم و اگر به من پناه برد پناهش مى‌دهم. فقط آنچه در انجامش مردّد هستم اين است كه مؤمن را قبض روح كنم در حالى كه از مرگ ناخشنود است و من نمى‌پسندم كه آنچه را او بد مى‌داند در حقّش اعمال كنم.

[2] - كسى كه خود را وقف راه خدا كند خدا هم مدافع اوست.