(ور نه لا عينٌ رأت چه جاى باغ) (314)

«ه»

(هر نبىّ‌اى اندر اين راه درست) (532) (هادى راه است يار اندر قدوم) (568) (هان كدام است آن عذاب اى معتمد) (444) (هديه بلقيس چل استر بُده است) (355) (هر چه كردم جمله ناكرده گرفت) (474) (هر دمش صد نامه صد پيك از خدا) (77) (هر دو پا شست و به موزه كرد راى) (311) (هر شبى تا روز ز اين شوق هدى) (396) (هر صباحى چون سليمان آمدى) (367) (هر طعامى كاوريدندى به وى) (188) (هر كسى را بهر كارى ساختند) (279) (هر كسى را خدمتى داده قضا) (519) (هر كه او بنهاد ناخوش سنّتى) (32) (هر كه او چل گام كورى را كشيد) (371) (هر كه او عاقل بود او جان ماست) (381) (هر كه با اهل كسان شد فسق جو) (514) (هر كه بنهد سنّت بد اى فتى‌) (469) (هر كه ترسيد از حق و تقوا گزيد) (72) (هر كه جز ماهى ز آبش سير شد) (1) (هر كه خواهد كه ببيند بر زمين) (537) (هر كه چيزى جست بى‌شك يافت او) (605) (هر كه را سوزيد دوزخ در قَوَد) (516) (هر كه رنجى ديد گنجى شد پديد) (471) (هر كه سازد ز اين جهان آب حيات) (442) (هر كه گويد كو قيامت اى صنم) (371) (هر مرض دارد دوا مى‌دان يقين) (464) (هر نبىّ‌اى اندر اين راه درست) (532) (هر نفس نو مى‌شود دنيا و ما) (56) (هر ولى را نوح و كشتيبان شناس) (559) (هر يكى در پرده‌اى موصول خوست) (418) (هر يكى ديوار اگر باشد جدا) (532) (هست آن پندارد او زيرا به راه) (418) (هست الوهيّت رداى ذو الجلال) (438) (هست تسبيحت بخار آب و گل) (38) (هست تنهايى به از ياران بد) (529) (هست پيدا آن به پيش چشم دل) (455) (هست جنّت را ز رحمت هشت در) (393) (هست دست راست اينجا ظنّ راست) (181) (هشت جنّت گر در آرم در نظر) (483) (هم از آن ده يك زنى از كافران) (311) (هم از اين بدبختى خلق آن جواد) (560) (هم تو گفتستى و گفت تو گوا) (384) (همچنان كان زاهد اندر سال قحط) (409) (همچنان كه سهل شد ما را حَضَر) (279) (همچنان كه گفت آن يار رسول) (496) (همچنان كه وسوسه و وحى الست) (316) (همچنين از پشّه‌گيرى تا به پيل) (103) (همچنين باد اجل با عارفان) (37) (همچنين تأويل قد جفّ القلم) (492) (همچنين حبّ الوطن باشد درست) (389) (همچنين دنيا اگر چه خوش شكفت) (374) (همچنين دنيا كه حلم نائم است) (417)