(پيل اندر خانه تاريك بود) (265)

«ت»

(تا أحب اللَّه آيى در حسيب) (456) (تا أحب للَّه آيد نام من) (146) (تا به پشت آدم اسلافش همه) (363) (تا بدينجا بيش همره نيستم) (454) (تا بدين مُلكى كه او دامى است ژرف) (358) (تا برآيد ناگهان صبح اجل) (417) (تا به گفته‌ى مصطفى شاه نجاح) (582) (تا بيابى بوى خلد از يار من) (355) (تا توانى پا منه اندر فراق) (198) (تاجر ترسنده طبع شيشه جان) (307) (تا درآمد حكم و تقدير اله) (472) (تازگى و جنبش طوبى است اين) (92) (تازيانه از كَفَش افتاد راست) (524) (تا سحر جمله شب آن شاه عُلى) (561) (تا سليمان گفت كان هدهد اگر) (443) (تا شود پيدا وقار و صبرشان) (578) (تا شوى ايمن ز سيرىّ و ملال) (343) (تا عمر آمد ز قيصر يك رسول) (67) (تا قيامت ماند اين هفتاد و دو) (495) (تا كه ابغض للّه آيى پيش حق) (456) (تا كه أعطى للّه آيد جود من) (146) (تا كه اين هفتاد و دو ملّت مدام) (495) (تا مرا ز اينجا به هندوستان بود) (47) (تا معيّت راست آيد زان كه مرد) (442) (تا نگردد رازهاى غيب فاش) (581) (تا نگردى تو گرفتار اگر) (177) (تا نلرزد عرش از ناله‌ى يتيم) (340) (تا نميرى نيست جان كندن تمام) (536) (تا نيايد هر دو خصم اندر حضور) (341) (تخم بطّى گرچه مرغ خانگى) (243) (تخم مايه‌ى آتشت شاخ تر است) (204) (ترك استثنا مرادم قَسوتى است) (5) (تركش عمرش تهى شد عمر رفت) (24) (ترك شكرش ترك شكر حق بُوَد) (576) (تفرقه در روح حيوانى بوَد) (159) (تن فداى خار مى‌كرد آن بلال) (539) (توبه را از جانب مغرب درى) (393) (تو تقرّب جو به عقل و سرّ خويش) (125) (تو دو قلّه نيستى يك قلّه‌اى) (559) (تو ز جايى آمدى و از موطنى) (456) (تو ز غفلت بس سبو بشكسته‌اى) (505) (تو مرا بگذار اين پس پيش ران) (53) (تو نخواندى قصّه اهل سبا) (254) (تو نگاريده‌ى كف موليستى) (153) (تو هم از بيرون بدى با ديگران) (381) (تو نيايى در سر و خوش مى‌روى) (282) (تير اندازد به سوى سايه او) (24) (تى شو و خوش باش بين اصبعين) (593) (تيغ هست از جان عاشق گرد روب) (591)

«ج»

(جان بسى كَندى و اندر برده‌اى) (536) (جامه صد رنگ از آن خُمّ صفا) (27)