(آن رسول مجتبى وقت نثار) (496) (آن ز پايان ديد احمد بود كاو) (548) (آن زرى كاين زر از آن زر تاب يافت) (334) (آن زرى كه دل از او گردد غنى) (334) (آن زليخا از سپندان تا به عود) (590) (آن سگى در كو گدايى كور ديد) (364) (آن شغالى رفت اندر خُمّ رنگ) (259) (آن شنيدستى كه در عهد عمر) (86) (آن شنيدى تو كه در هندوستان) (246) (آن شنيدى داستان بايزيد) (378) (آن عزيز مصر مى‌ديدى به خواب) (447) (آن صحابى زين كفالت شد عيار) (524) (آن محمّد خفته و تكيه زده) (337) (آن كه از مخزن هفت آسمان) (150) (آن كه او تن را بدين‌سان پى كند) (149) (آن كه بى‌يسمع و بى‌يبصر شده است) (198) (آن كه خوفش نيست چون گويى مترس) (73) (آن كه زيرك‌تر به بو، بشناسدش) (111) (آن كه سنّت با جماعت ترك كرد) (532) (آن كه عالم بنده گفتش بُدى) (107) (آن كه فرموده است او اندر خطاب) (333) (آن كه كف را ديد سر گويان بود) (488) (آن كه گفت إنّى مرضتُ لم تعد) (198) (آن كه گندم را ز خود روزى دهد) (256) (آن كه يابد بوى حق را از يمن) (250) (آن نمك كز وى محمّد املح است) (95) (آن يكى نايى كه خوش نى مى‌زده است) (360) (آن يكى آمد زمين را مى‌شكافت) (392) (آن يكى آمد در درياى بزد) (128) (آن يكى با دلق آمد از عراق) (334) (آن يكى با شمع برمى‌گشت روز) (487) (آن يكى بانگش نشور اتقيا) (375) (آن يكى بودش به كف در چل درم) (507) (آن يكى بى‌چاره مفلس ز درد) (555) (آن يكى دبّاغ در بازار شد) (347) (آن يكى در خانه‌اى در مى‌گريخت) (482) (آن يكى در عهد داود نبى) (272) (آن يكى در وقت استنجا بگفت) (388) (آن يكى درويش ز اطراف ديار) (573) (آن يكى درويش هيزم مى‌كشيد) (359) (آن يكى را يار پيش خود نشاند) (271) (آن يكى زاهد شنود از مصطفى) (479) (آن يكى زن شوى خود را گفت هى) (554) (آن يكى عاشق به پيش يار خود) (456) (آن يكى قُچ داشت از پس مى‌كشيد) (526) (آن يكى گستاخ رو اندر هرى) (493) (آن يكى مرد دو مو آمد شتاب) (270) (آن يكى مرغى گرفت از مكر و دام) (389) (آن يكى مى‌زد سحورى بر درى) (538) (آن يكى مى‌گفت خوش بودى جهان) (464) (آن يكى مى‌گفت خواهم عاقلى) (217) (آن يكى مى‌گفت در عهد شعيب) (237) (آن يكى نايى كه خوش نى مى‌زده است) (360)