[تارك دنيا]

903-

مستفاد است از مضمون اين خبر:

لَا رَهْبَانيَّةَ وَ لَاتَبَتُّلَ فى الاسْلَام‌[1].

نهايه ابن اثير، ج 1، ص 59، ج 2، ص 113

عَنْ ابى قَلَابَةَ انَّ عُثْمَانَ بْن مَظْعُونٍ اتَّخَذَ بَيْتاً فَقَعَدَ يَتَعَبَّدُ فيه فَبَلَغَ ذَلكَ النَّبىَّ 6 فَأَتَاهُ فَاخَذَ بعضَادَتَي بَاب الْبَيْت الَّذي هُوَ فيه فَقَالَ يَا عُثْمَانُ انَّ اللَّهَ لَمْ يَبْعَثَنى بالرَّهْبَانيَّة (مَرَّتَيْن اوْ ثَلَاثاً) وَ انَّ خَيْرَ الدِّين عنْدَ اللَّه الْحَنيفيَّةُ السَّمْحَةُ[2].

طبقات ابن سعد، جزو سوم (از قسم اول) طبع اروپا، ص 287 [ص 189 احاديث مثنوى‌]

[امر معروف و ز منكَر احتراز]

904-

[1] - ترك دنيا كردن و از زندگى دنيايى بريدن در اسلام تجويز نشده است.

[2] - از ابو قلابه نقل شده كه عثمان بن مظعون( از زندگى عادى كناره گرفت و) خانه‌اى را برگزيد و در آنجا به عبادت پرداخت. وقتى اين خبر به رسول خدا6 رسيد به سويش رفت. و در حالى كه چارچوبه در خانه را گرفته بود فرمود: اى عثمان، خداوند مرا براى رهبانيت و ترك دنيا مبعوث نكرده است.

( و اين جمله را دو يا سه بار تكرار كرد). بهترين دين نزد خدا دينى است كه در جهت مستقيم و آسان باشد.( بدون اين كه پيروانش را به رياضت و سختى بيفكند.) نيز مراجعه شود به رديف 904.