[گفت احمد 6 فقر كفرآور شود]

834-

اشاره است به روايتى كه در ذيل شماره (277) ذكر نموديم.

[ص 173 احاديث مثنوى‌]

[ «جوع خود سلطان داروهاست هين»]

835-

مستفاد است از روايتى كه در ذيل شماره (210) مذكور گرديد.

[ص 173 احاديث مثنوى‌]

[دوست كى از جوع نالد وز نياز]

836-

مأخذ آن حكايت ذيل است:

نقل است كه يكى پيش جنيد شكايت كرد از گرسنگى و برهنگى. جنيد گفت برو ايمن باش كه او گرسنگى و برهنگى به كسى ندهد كه تشنيع زند. و جهان را پر از شكايت كند. به صديقان و دوستان خود دهد تو شكايت مكن. تذكرة الاولياء، ج 2، ص 18 و مضمون اين حكايت در اين گفته فضيل بن عياض هم مندرج است:

وَ كَانَ فُضَيلُ بنُ عيَاضٍ يَقُولُ لنَفسه اىَّ شَي‌ءٍ تَخَافينَ أَ تَخَافينَ ان تَجُوعى لَا تَخَافى ذَلكَ، انتَ اهوَنُ عَلَى اللَّه من ذَلكَ إنَّمَا يَجُوعُ مُحَمَّدٌ 6 وَ اصحَابُهُ‌[1].

احياء العلوم، ج 3، ص 61 [ص 180 قصص مثنوى‌] [نيز مراجعه شود رديف 733)

[1] - فضيل بن عياض نفس خود را مخاطب قرار داده و مى‌گفت: از چه هراس دارى از اين كه گرسنه مانده‌اى؟ جايى كه خداوند( خوبانى چون) پيامبر- ص- و اصحابش را آن همه گرسنه نگه مى‌داشت گرسنه ماندن تو از سوى حق چه جاى نگرانى است؟