[ «عاقبت جوينده يابنده بود»]

777-

مقتبس است از روايتى كه در ذيل شماره (112) مذكور است.

[ص 160 احاديث مثنوى‌]

[مستعد حق ره حق مى‌رود]

778-

مبتنى است بر روايتى كه در ذيل شماره (614) گذشت.

[ص 160 احاديث مثنوى‌]

[آدمى محفوظ گردد با نكاح‌]

779-

مستفاد است از مضمون اين حديث:

مَن اسْتَطَاعَ منْكُمُ الْبَاءَةَ فَلْيَتَزَوَّجْ فَإنَّهُ اغَضُّ للْبَصَر وَ احْصَنُ للْفَرْج وَ مَنْ لَا فَلْيَصُمْ فَانَّ الصَّوْمَ لَهُ وجَاءٌ[1].

احياء العلوم، ج 2، ص 15 و اتحاف السادة المتقين، ج 5، ص 486- 487 كه اسناد اين روايت را به دست مى‌دهد. [ص 160 احاديث مثنوى‌]

[1] - كسى كه از نظر مسكن، استطاعت دارد لازم است ازدواج كند. ازدواج بيش از هر چيز، نگاه حرام را مى‌پوشاند. و اندام جنسى را مصون مى‌دارد. اما اگر كسى چنين استطاعتى نداشت، لازم است روزه بگيرد. روزه چنين كسى را متعادل نگه مى‌دارد.