مبتنى است بر حديثى كه در ذيل شماره [438] آمده است.

[ص 155 احاديث مثنوى‌]

[در معيّت بين تو محبوب و مُحب‌]

757-

مقصود اين حديث است:

الْمَرْءُ مَعَ مَنْ احَبَ‌[1].

مسند احمد، ج 1، ص 399، حلية الاولياء، ج 4، ص 112، ج 5، ص 37، ج 6، ص 37، ج 6 ص 285، ج 7، ص 308، احياء العلوم، ج 3، ص 126، جامع صغير، ج 2، ص 184.

كه بدين صورت نيز روايت مى‌شود:

الْمَرْءُ مَعَ مَنْ احَبَّ وَ لَهُ مَا اكْتَسَبَ، الْمَرْءُ مَعَ مَنْ احَبَّ وَ انْتَ مَعَ مَنْ احْبَبْتَ‌[2].

كنوز الحقائق، ص 137 جامع صغير، ج 2، ص 184

الْعَبْدُ مَعَ مَنْ احَبَّ، الْعَبْدُ عِنْدَ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ هُوَ مَعَ مَنْ احَبَ‌[3].

جامع صغير، ج 2، ص 67، كنوز الحقائق، ص 84 [ص 155 احاديث مثنوى‌]

[كن حذر ز اموات يعنى اغنيا!]

758-

ناظر است بدين خبر:

إِيَّاكُمْ وَ مُجَالَسَةَ الْمَوْتَى. قِيلَ وَ مَنْ هُمْ؟ قَالَ الأَغْنِيَاءُ[4].

طبقات الشافعية، طبع مصر، ج 4،

[1] - آدمى با كسى كه مورد علاقه اوست همراه و مأنوس مى‌شود.

[2] - آدمى با كسى كه مورد علاقه اوست همراه و مأنوس مى‌شود. و نيز آنچه را كسب كرده است از آن خود مى‌داند. هر كس، با محبوبش همنشين مى‌شود. تو هم با محبوبت همنشين مى‌شوى.

[3] - عبد با محبوب خود( خدا) در ارتباط است. او به خدا مى‌انديشد و خود را در معيّتش مى‌داند.

[4] - از همنشينى با مردگان بپرهيزيد سؤال شد مردگان كيانند؟ گفته شد ثروتمندان!.