[جلب خشنودى حق هم از حق است‌]

670-

مأخذ آن حكايت ذيل است:

خداوندى بر بنده خود خشم گرفت. شفيعان فرا كرد تا او را عفو كرد. و بنده همچنان مى‌گريست. شفيع گفت اكنون اين گريستن بر چيست؟ او تو را عفو كرد. خداوند گفت او رضاى من مى‌جويد و او را اندر آن راه نيست. بدان همى‌گريد. تذكرة الاولياء، ج 2، ص 192- 191- نيز رجوع كنيد به: رساله قشيريه، ص 90 كه اين حكايت را مؤلف از قول ابو على دقاق روايت مى‌كند.

[ص 149 قصص مثنوى‌]

[در شفاعت مصطفى 6 افضل بود]

671-

اشاره است بدين خبر و نظائر آن كه در باره شفاعت پيغمبر ما- ص- و تفسير مقام محمود نقل كرده‌اند:

ثُمَّ يَقُومُ نَبيُّكُم عَلَيه الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ رَابعاً فَلَا يَشفَعُ احَدٌ بَعْدَهُ فيَما يَشْفَعُ فيه وَ هُوَ الْمَقَامُ الْمَحمُودُ الَّذي ذَكَرَ اللَّه‌[1].

تفسير طبرى، چاپ مصر، ج 15، ص 91

[1] -( در تفسير مقام محمود چنين آمده است كه:) سپس، نفر چهارمى كه بر مى‌خيزد پيامبر شماست.- درود و سلام خدا بر او باد- و هيچ كس را ياراى آن نيست كه در آنچه آن حضرت شفاعت كرده است شفاعت كند. اين همان مقام محمودى است كه خداوند در قرآن متذكر آن شده است.