[هر كه مخلص شد طبيعت رام اوست/ از سليمان بشنو و انگشترش‌]

626-

كج وزيدن باد ... الخ مأخوذ است از گفته عطار:

الهى نامه، ص 286 [ص 265 قصص مثنوى‌] مأخذ اين حكايت روايت ذيل است:

وَ فى بَعض الرِّوَايَات انَّ سُلَيمَانَ عَلَيه السَّلامُ لَمَّا افتُتنَ سَقَطَ الخَاتَمُ من يَده وَ كَانَ فيه مُلكُهُ فَاخَذَهُ سُلَيمَانُ وَ اعَادَهُ عَلَيه فَسَقَطَ من يَده فَلَمَّا رَآهُ سُلَيمَانُ لَا يَثبُتُ فى يَده ايقَنَ بالفتنَة فَقَالَ آصفُ لسُلَيمَانَ انَّكَ مَفتُونٌ بذَنبكَ وَ الخَاتَمُ لَا يَتَماسَّكَ اربَعَةَ عَشَرَ يَوماً فَفَرِّ الَى اللَّهَ تَائباً من ذَنبكَ وَ انَا اقُومُ مَقَامَكَ وَ اسيرُ فى عَمَلكَ وَ اهل بُيُوتكَ بسَيركَ الَى ان يَتُوبَ اللَّهُ عَلَيكَ وَ يُردُّكَ الَى مُلككَ فَفَرَّ سُلَيمَانُ هَارباً الَى رَبِّه وَ اخذَ آصفُ الخَاتمَ فَوَضَعَهُ فى يَده فَثَبَتَ‌[1].

قصص الانبياء، ثعلبى، ص 274- نيز رجوع كنيد به: تفسير ابو الفتوح، جلد چهارم، صفحه 469 اين حكايت را مولانا در مجالس سبعه ذكر كرده است.

[ص 140 قصص مثنوى‌]

[1] - در بعضى از روايات آمده است هنگامى كه حضرت سليمان( ع) گرفتار فتنه شد انگشتر وى- كه نشانه دوام حكومتش بود- از دستش افتاد. آن را برداشت و به انگشتش كرد ولى باز افتاد. وقتى ديد انگشتر در انگشتش قرار نمى‌گيرد يقين كرد كه به فتنه‌اى دچار شده است. آصف هم تأييد كرد و گفت به فتنه‌اى كه ناشى از گناه است گرفتار شده‌اى. و انگشتر به مدت چهارده روز اين چنين خواهد بود چاره آن است كه با حالت توبه به سوى خداوند بشتابى. من در غياب تو قائم مقامت خواهم شد و امور مربوط به حكومت و خاندانت را اداره مى‌كنم.

به اين اميد كه خداوند توبه تو را ببخشد و تو را به حكومت باز گرداند. حضرت سليمان همين كار را كرد و( مشيّت الهى بر ادامه حكومتش قرار گرفت. آن گاه) آصف، انگشتر را برداشت و در انگشت آن حضرت كرد و پس از آن انگشتر در دستش ثابت ماند.