[لطف حق بينى چو گيرى دست كور]
606-
«هر كه او چل گام كورى را كَشَد
گشت آمرزيده و يابد رَشَد
مقتبس است از مضمون اين روايت:
مَن قَادَ أَعمىَ أَربَعينَ خُطوَةً غُفرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ من ذَنبه[1].
جامع صغير، ج 2، ص 176
مَن قَادَ مَكفُوفاً اربَعينَ خُطوَةً غَفَرَ لَهُ من ذَنبه مَا تقَدَّمَ وَ مَا تَأَخَّرَ[2].
لطائف معنوى، ص 202، شرح بحر العلوم، دفتر چهارم، ص 98 [ص 117 احاديث مثنوى]
[عصر احمد 6 با قيامت شد قرين]
607-
«هر كه گويد كو قيامت اى صنم
خويش بنما كه قيامت نك منم
در نگر اى سايل محنت زده
ز اين قيامت صد جهان افزون شده
مبتنى است بر دو روايت كه اينك نقل مىشود:
عَن عَائشَةَ قَالَت كَانَ الاعرَابُ إذَا قَدمُوا عَلَى رَسُول اللَّه (صَلَّى اللَّهُ عَلَيه وَ آله وَ سَلَّمَ) سَأَلُوهُ عَن السَّاعَة مَتَى السَّاعَةُ[3].
مسلم، ج 8، ص 209
بُعثتُ انَا وَ السَّاعَةَ كَهَاتَين (وَ اشَارَ بالسَّبَّابَة وَ الوُسطىَ)[4].
مسلم، ج 3، ص 11، ج 8، ص 208، مسند احمد، ج 3، ص 124، 130، 131، 193، جامع صغير، ج 1، ص 125، كنوز الحقائق، ص 47، حلية الاولياء، ج 3، ص 189، بخارى، ج 3، ص 137.
بُعثتُ في نَسَم السَّاعَة[5].
حلية الاولياء، ج 4، ص 189، نهايه ابن اثير، ج 4، ص 141 [ص 117 احاديث مثنوى]
[1] - كسى كه نابينايى را چهل قدم همراهى كند آنچه گناه كرده است آمرزيده مىشود.
[2] - كسى كه نابينايى را چهل قدم همراهى كند آنچه گناه كرده از اول تا آخر همه آمرزيده مىشود.
[3] - از قول عايشه نقل شده است كه وقتى اعراب به حضور رسول خدا6 مىرسيدند پيوسته از قيامت و زمان آن سؤال مىكردند.
[4] -( پيامبر- ص- فرمود:) من و قيامت، همچون اين دو انگشت، به هم پيوستهايم.( و به انگشتان سبّابه و ميانه خود اشاره كرد.)
[5] -( پيامبر- ص- فرمود:) من در ابتدا و آستانه قيامت مبعوث شدهام.