على بن الحسن زر مى‌خواهى كه از براى تو بريزم، او از سخن من مى‌ترسيد و فريادى مى‌زد. آن گاه من فرود آمده گردن او را مى‌شكستم. اكنون كه تو بدين مكان آمدى و من تو را به نام تو و پدر تو آواز دادم تو هراس نكردى و گفتى زر در كجاست. من دانستم كه خداوند زر تو هستى پس زرها فرو ريختم.

[ص 122 قصص مثنوى‌]

[دين همان اخلاص ورزيدن بُوَد]

513-

مقصود حديث ذيل است:

الدِّينُ النَّصيحَةُ للَّه وَ لرَسُوله وَ لكتَابه وَ لأَئمَّة المُسلمينَ وَ عَامَّتهم‌[1].

روضة الواعظين ج 2 ص 424، بخارى، ج 1، ص 13، مسلم، ج 1، ص 53، ربيع الابرار، باب النصيحة و الموعظة، دعائم الإسلام ج 2 ص 47 و جامع صغير، ج 1، ص 78 با تفاوت مختصر و با حذف ذيل و روايت ج 2، ص 17.

رَأسَ الدِّين النَّصيحةُ للَّه وَ لدينه وَ لرَسُوله وَ لكتَابه وَ لأَئمَّة المُسلمينَ وَ للمُسلمينَ عَامَّةً[2]:

جامع صغير، ج 2، ص 19 [ص 98 احاديث مثنوى‌]

[كافران دنياى دون را عاشق‌اند]

514-

مأخذ ان سخن شمس تبريزى است:

جالينوس همين عالم را مُقرّ است. از آن عالم خبر ندارد كه مى‌گويد كه اگر نميرم و در شكم استر كنند از راه فرج استر، اين جهان را نظاره مى‌كنم خوشترم آيد از آن كه بميرم.

[1] - دين عبارت است از اخلاص ورزيدن به: خدا، رسول، كتاب خدا، امامان و امت اسلام.

[2] - اصل دين اخلاص ورزيدن به خدا، دين خدا، رسول خدا، كتاب خدا، امامان و تمام امت اسلام است.