[سنت بد موجب خشم است‌]

54-

مقتبس است از مضمون حديث ذيل:

من سَنَّ سُنَّةَ فى الاسلام سَنَّ سُنَّةَ فعمل بها بعده كتب لَهُ مثْلُ أَجْر مَنْ عَملَ بها و لا يُنْقَصَ منْ أُجُورهمْ شَيْ‌ءٌ وَ من سَنَّ سُنَّةَ فى الاسلام سنه سيئه فعمل بها بعده كتب عليه مثل وزر من عمل بها و لا يُنْقَصَ منْ أَوْزَارهمْ شَيْ‌ءٌ[1]

صحيح مسلم ج 8 ص 61 نيز ج 61 ج 3 ص 87 و بدين صورت نيز در جامع صغير، ج 1، ص 46 آمده است:

اعْلَمْ يَا بلالْ إنَّهُ مَنْ أَحْيَا سُنَّةً منْ سُنَّتي قَدْ أُميتَتْ بَعْدي كَانَ لَهُ منَ الْأَجْر مثْلُ مَنْ عَملَ بهَا منْ غَيْر أَنْ يَنْقُصَ منْ أُجُورهمْ شَيْئاً وَ مَن ابْتَدَعَ بدْعَةً ضَلَالَةً لَا يَرْضَاهَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ كَانَ عَلَيْه مثْلُ آثام مَنْ عَملَ بهَا لَا يَنْقُصُ ذَلكَ منْ أَوْزَار النَّاس شَيْئاً

[2]. نيز رجوع كنيد به فتوحات مكيه، ج 1، ص 720 [ص 5 احاديث مثنوى‌]

______________________________ [1]

عَنْ أَبي جَعْفَرٍ عَلَيْه السَّلامُ قَالَ: أَيُّمَا عَبْدٍ منْ عبَاد اللَّه سَنَّ سُنَّةَ هُدًى كَانَ لَهُ مثْلُ أَجْر مَنْ عَملَ بذَلكَ منْ غَيْر أَنْ يُنْقَصَ منْ أُجُورهمْ شَيْ‌ءٌ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ منْ عبَاد اللَّه سَنَّ سُنَّةَ ضَلَالٍ كَانَ عَلَيْه مثْلُ وزْر مَنْ فَعَلَ ذَلكَ منْ غَيْر أَنْ يُنْقَصَ منْ أَوْزَارهمْ شَيْ‌ءٌ (1)

وسائل‌الشيعة 16 173 (1) امام باقر 7 مى‌فرمايد: هر كسى در اسلام سنّت هدايت و نيكويى را پايه گذارى كند و بعداً ديگران به آن عمل‌كنند، معادل اجر عمل كنندگان، به وى اجر داده مى‌شود بدون آن كه از اجر آنان چيزى كم شود. و همچنين هر كسى در اسلام، سنّت گمراهى و بدى را پايه گذارى كند و بعدا ديگران به آن عمل كنند، معادل گناه مرتكبين به آن سنّت بد به حساب وى گذاشته مى‌شود بدون آن كه از گناهان آنان چيزى كاسته گردد.

[1] - كسى كه در اسلام سنّت و نيكويى را پايه گذارى كند و بعداً ديگران به آن عمل‌كنند، معادل اجر عمل كنندگان، به وى اجر داده مى‌شود بدون آن كه از اجر آنان چيزى كم شود. و همچنين هر كسى در اسلام، سنّت گمراهى و بدى را پايه گذارى كند و بعدا ديگران به آن عمل كنند، معادل گناه مرتكبين به آن سنّت بد به حساب وى گذاشته مى‌شود بدون آن كه از گناهان آنان چيزى كاسته گردد.

[2] - هان اى بلال بدان، كسى كه سنّتى از سنّتهاى مرا زنده كند- پس از آن كه از بين رفته باشد- به وى همان اندازه پاداش نصيب گردد كه به عمل كنندگان به آن سنّت بدون آن كه از اجر عمل كنندگان چيزى كم شود. و كسى كه بدعت گمراه كننده‌اى را كه موجب خشم خدا و رسول است پايه گذارى كند گناهى معادل گناه عمل كنندگان به آن بدعت برايش منظور مى‌گردد بدون آن كه از گناه عمل كنندگان چيزى كاسته شود.