[وسوسه با وحى يكسان كى بُوَد]

494-

مبتنى است بر حديث ذيل: [1]

انَّ للشَّيطَان لَمَّةً بابن آدَمَ وَ للمَلَك لَمَّةً فَامَّا لَمَّةُ الشَّيطَان فَايعَادٌ بالشَّرِّ وَ تَكذيبٌ بالخَير وَ امَّا لَمَّةُ المَلَك فَايعَادٌ بالخَير وَ تَصديقٌ بالحَقِّ فَمَن وَجَدَ ذلكَ فَليَعلَم انَّهُ منَ اللَّه تَعَالَى فَليَحمَد اللَّهَ وَ مَن وَجَدَ الاخرى فَليَتَعَوَّذ باللَّه منَ الشَّيطَان‌[1].

جامع صغير ج 1، ص 94 [ص 94 احاديث مثنوى‌]

[ «لا خلابه گوى و مشتاب و مران»]

495-

اشاره است بدين خبر:

من بَايَعتَ فَقُل لَا خلَابَةَ.[2] صحيح مسلم ج 5، ص 11 [ص 95 قصص مثنوى‌]

[قصّه مغبون و امداد از نبى 6]

496-

______________________________ [1] كه در مستدرك الوسائل ج 11 ص 360 باب 46 ح 13261، نقل شده است:

عَنْ حُمْرَانَ بْن أَعْيَنَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ 7 عَنْ قَوْل اللَّه تَعَالَى- وَ أَيَّدَهُمْ برُوحٍ منْهُ وَ قَوْل رَسُول اللَّه 6 و سلم إذَا زَنَى الْعَبْدُ خَرَجَ منْهُ رُوحُ الْإيمَان قَالَ فَقَالَ أَ لَمْ تَرَ إلَى شَيْئَيْن يَعْتَلجَان في قَلْبكَ شَيْ‌ءٌ يَأْمُرُ بالْخَير هُوَ مَلَكٌ يُوحي الْقَلْبَ وَ الَّذي يَأْمُرُ بالشَّرِّ هُوَ الشَّيْطَانُ يَنْفُثُ في أُذُن الْقَلْب قَالَ ثُمَّ قَالَ للْمَلَك لَمَّةٌ وَ للشَّيْطَان لَمَّةٌ في لَمَّة الْمَلَك إيعَادٌ بالْخَيْر وَ تَصْديقٌ بالْحَقِّ وَ رَجَاءُ الثَّوَاب وَ منْ لَمَّة الشَّيْطَان تَكْذيبٌ بالْحَقِّ وَ قُنُوطٌ منَ الْخَيْر وَ إيعَادٌ بالشَّرِّ.

حمران مى‌گويد از امام باقر 7 درباره آيه- وَ أَيَّدَهُمْ برُوحٍ منْه- (آنان را با روحى از خودش تأييد كرد- سوره مجادله آيه 22) و از گفتار پيامبر 6 كه فرمود:- وقتى بنده‌اى زنا كند روح ايمان از او خارج مى‌گردد- پرسيدم، امام 7 فرمودند: مگر نديدى كه دو چيز در دلت نزاع و كارزار مى‌كنند يكى امر به خير مى‌كند، او فرشته‌ايست كه در دلت الهام مى‌كند وان ديگرى امر به شر مى‌كند كه شيطان است در گوش دلت مى‌دمد.

سپس فرمود: براى فرشته خطورات و الهاماتى است و براى شيطان نيز چنين است، ليكن در الهامات فرشته، وعده به خير، تصديق حق و اميد پاداش و در وسوسه‌هاى شيطان، دروغ پنداشتن حق و نااميدى از خير و وعده به شر مى‌باشد.

[1] - شيطان و فرشته هر كدام به نحوى در قلمرو آدمى نفوذ مى‌كنند. شيطان از طريق وعده شر دادن و خير را تكذيب كردن، و فرشته از طريق وعده خير دادن و حق را تصديق كردن. كسى كه به آن( الهام) دست يافت بداند كه از خداوند متعال است و حمد خدا گويد و كسى كه به اين( وسوسه) دست يافت بداند كه از شيطان است و از او به خدا پناه ببرد.

[2] - با كسى كه معامله مى كنى بگو به اين شرط خريدارم كه تقلب و فريب در كار نباشد( نيز مراجعه شود به رديف 496).