تعبير: سوء القضا- مأخوذ است از اين حديث:

كَانَ رَسُولُ اللَّه 6 يَستَعيذُ من هؤُلَاء الثَّلَاث دَرك الشَّقَاء وَ شَمَاتَة الاعدَاء وَ سُوء القَضَاء[1].

مسند احمد، ج 2، ص 246 [1] [ص 89 احاديث مثنوى‌]

[ «ديده و دل هست بين اصبعين»]

471-

رجوع كنيد به ذيل شماره (55) كه ماخذ آن نقل شده است. [2] [ص 89 احاديث مثنوى‌]

[ «عزم و فسخت هم ز عزم و فسخ اوست»]

472-

مقتبس است از گفته مولاى متقيان على 7 كه در ذيل شماره (293) ياد كرديم. [3] [ص احاديث مثنوى‌]

[ «نوح اندر باديه كشتى بساخت»]

473-

اشاره به مطلبى است كه مفسرين در ذيل آيه شريفه: وَ يَصْنَعُ الْفُلْكَ وَ كُلَّما مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ‌ (سوره هود، آيه 38) نقل كرده‌اند.

نگاه كنيد به تفسير منهج الصادقين ج 4 ص 436 و تفسير نمونه ج 9 ص 91 و ثعلبى در قصص الانبياء اين مطلب را بدين گونه روايت مى‌كند:

وَ كَانَ نُوحٌ يَقطَعُ الخَشَبَ وَ يَضربُ الحَديدَ وَ يُهيُّى عدَّةَ الفُلك منَ القَار وَ غَيره وَ كَانَ قَومُهُ يَمُرُّونَ عَلَيه وَ هُوَ فى عَمَله فَيَسخَرُونَ منهُ وَ يَقُولُونَ يَا نُوحُ قَد صرتَ نَجَّاراً بَعدَ النُّبُوَّة ثُمَّ يَقُولُونَ ا لَا تَرَونَ الَى‌

______________________________ [1]

كَانَ أَميرُ الْمُؤْمنينَ عَلَيْه السَّلَامُ يَقُولُ إذَا أَصْبَحَ: سُبْحَانَ الْمَلكُ الْقُدُّوسُ (ثلاثا) الَّلهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بكَ منْ زَوَال نعْمَتكَ وَ تَحْويل عَافيَتكَ وَ منْ فُجْأَة نَقمَتكَ وَ منْ دَرَك الشِّقَاء وَ منْ سُوء الْقَضَاء وَ منْ شَرِّ مَا سَبَقَ في الْكتَاب الَّلهُمَّ إنِّي أَسْأَلُكَ بعزَّة مُلْككَ وَ شدَّة قُوَّتكَ وَ بعَظيم سُلْطَانكَ وَ بقُدْرَتكَ عَلَى خَلْقكَ (ثم سل حاجتك).

عدة الداعي و نجاح الساعي ص 267.

همواره امير المؤمنين على 7 صبحگاهان اين دعا را مى‌خواندند: منزه است از هر عيب و نقص خدايى كه فرمانرواى پاك است (سه بار).

خداوندا، براستى به تو پناه مى‌برم از زوال نعمت‌هايت و از برگشت عافيتت و از فرود ناگهانى بلا و گرفتاريت و از رسيدن به شقاوت و بدبختى و سرنوشت بد. و از شر آنچه در كتاب تدبيرت نوشته شده است.

خداوندا براستى از تو درخواست مى‌كنم به عزت پادشاهيت و شدت توانت و به عظمت سلطه‌ات و به قدرتت بر مخلوقاتت (سپس خواسته‌ات را بيان كن).

[2] اشاره است به حديث ذيل:

عَن النَّبيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْه وَ آله: إنَّ قُلُوْبَ بَني آدَمَ كُلَّهَا بَيْنَ إصْبَعَيْن منْ أَصَابع الرَّحْمن يُصَرِّفُها كَيْفَ شَاءَ ثُمَّ يَقُولُ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللهُ عَلَيْه وَ آله عنْدَ ذلكَ: اللَّهُمَّ مُصَرِّفَ الْقُلُوب اصْرفْ قُلُوبَنا إلى طاعَتكَ (1)

تنزيه الأنبياء : صفحه 125.

(1) از پيامبر اكرم 6 نقل شده كه فرمود: دلهاى آدميان كلًا بين دو انگشت از انگشتان قدرت حق خداى رحمان تسليم است. و خداوند هر طور بخواهد در آن قلب تصرف مى‌كند. آنگاه فرمودند: اى خدايى كه در قلبها تصرف مى‌كنى قلب هاى ما را به اطاعت و فرمانبرداريت باز كردان و بدين صورت ديده مى‌شود دراحياء العلوم، ج 1، ص 76.

قَلْبُ الْمُؤْمن بَيْنَ إصْبَعَيْن منْ أَصَابع الرَّحْمَن إنْ شَاءَ لَأَثْبَتَهُ وَ إنْ شَاءَ لَأَزَاغَهُ‌

(2).

و به صور مختلف در كنوز الحقائق ص 91 و جامع صغير، ج 1، ص 83، و ج 2، ص 151 نقل شده است.

[ص 6 احاديث مثنوى‌] (2) قلب مؤمن بين دو انگشت از انگشتان قدرت حق تسليم است، اگر بخواهد به آن قلب ثبات و استوارى مى‌دهد و اگر بخواهد به زيغ و انحراف گرفتارش مى‌كند.

[3] با گفته مولاى متقيان على 7 مناسبت دارد:

عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بفَسْخ الْعَزَائم وَ حَلِّ الْعُقُود وَ نَقْض الْهمَم (1)

. نهج البلاغه ص 511 ح 250 شرح نهج البلاغه، ج 19، ص 84 [ص 52 احاديث مثنوى‌] (1) از آنجا خداى سبحان را شناختم كه مى‌بينم اراده‌ها، پيمانها و تصميمات (بندگان خدا) فسخ، لغو و شكسته مى‌شود.

[1] - رسول خدا( 6) از اين سه چيز به خدا پناه مى‌برد: شقى شدن، شماتت دشمن و سرنوشت بد.